بررسی کتاب - مجله کیهان فرهنگی معرفی و نقد

"بدینمعنی که در این دوره علوم دیگریهمچون شعر،ادب و تصوف جایگاهخویش را در جامعه باز یافته بود،لذاتدوین احوال مشاهیر این علوم به عنوانیک ضرورت کاملا احساس می‌شد،پسبرخی از مولفین با عنایت به تجربیات علمرجال و شیوه‌های تدوین آن،دست بهتالیف کتبی به روش رجال نویسان همعصر خود ردند و احوالات بزرگان اینعلوم را به رشتۀ تحریر در آورده ورجال نویسی را از انحصار علم حدیثخارج نمودند و خود به عنوان شاخه‌ایجدید مطرح گشتند. به این نکته هم باید توجه داشت که اگرکسانی چون فارابی یا ابن‌سینا به زبانعربی نوشته‌اند نباید سوء تعبیر شود زیراچون عربی در آن روزگاران،زبان دین،قدرت،سیاست و به طور کلی زبانرسمی و مشترک کلیه کشورهای اسلامیو ملل مسلمان بوده است طبعا وقتیکتابی به عربی نوشته شود در سراسرقلمرو وسیع اسلام قابل نشر یا استفادهخواهد بود. احتمال داردچون استفاه از ادوار صفی‌الدین بهعلت داشتن ایجاز و اختصار در حد مخلو این که به عربی نوشته شده،تا حدی 4 L دشوار بوده و یا کتابی درسی بوده استکه در آموزش موسیقی می‌خوانده‌اندلزوم نوشت شرحهایی بر آن را ایجادکرده باشد زیرا شرحهای متعددی برادوار صفی‌الدین در دست است کهبعضی از آنها مثل شرح مبارکشاه،شرحخجندی،شرح جرجانی شهرت دارد. شرح عبدالقادر مراغی گذشته از اینکه بر خلاف بسیاری از شروح ادوار بهفارسی نگاشته شده است،مفصلتر وجامعتر است و ضمیمه‌ای به نام(زوائدالفوائد)دارد که عبدالقادر طی(فوائدعشره)یعنی ده فایده،به بیان مطلبی درجهت تکمیل یا تتمیم مندرجات الادوارصفی‌الدین بدان افزوده است. نسخه‌های دیگری هم از شرح ادوارعبدالقادر مراغی وجود دارد که اگر چهنونویس است یا تاریخی تحریر ندارد ولیمثل نسخه ترکیه به علت داشتن ملحقاتو حواشی می‌تواند قابل توجه و استفادهباشد."