خلاصه ماشینی:
"2- «عرش را بر آب بنیاد او نهاد خاکیان را عمر بر باد او نهاد» ب 2 اشارهای که قرآن به مکان و جایگاه استقرار عرش دارد بر آب قرار داده شدن عرش است؛البته با توجه به معنی ظاهری واژه این معنی به نظر میآید در مصراع اول بیت به آن اشاره رفته است که قرآن میفرماید: «و کان عرشه علی الماء» (س هود،ی 7) مصراع دوم به فنای موجودات-که در قرآن به شکلهای گوناگون بدان اشاره رفته است-نظر داشته که: «کل نفس ذائقة الموت» (س انبیا،ی 25) «کل من علیها فان،و یبقی وجه ربک ذو الجلال و الاکرام» (س الرحمن،ی 7-26) 3- «آسمان را در زبر دستی بداشت خاک را در غایت پستی بداشت» ب 3 چون پیشینیان آسمان را محدود میدانستند و عدم وجود وسایل شناخت ما فوق زمین عامل چنان پندارهای بوده است،لذا بر آن اعتقاد بودند که آسمان در بالا قرار گرفته و محدود به حدی است که قرآن به آن اشاره میکند: «و السماء رفعها و وضع المیزان» (س الرحمن،ی 7) در مصراع دوم نیز فرمایش قرآن تأثیر مستقیم بر اندیشه عطار داشته است که: «هو الذی مد الارض و جعل رواسی و انهارا» (س اعراف،ی 3) «الم نجعل الارض مهادا» (س نباء،ی 6) حضرت علی(ع)در نهج البلاغه چنین میفرماید: «..."