خلاصه ماشینی:
"حق فردی،حق هر قربانی تخریب محیط زیست است که از همهء فعالیتهای مخرب محیط زیست جلوگیری کند و خود نیز از آن بپرهیزد،حق جمعی نیز نشانگر وظیفهء دولتها به مشارکت در همکاریهای بین المللی یا کمک به این همکاریها برای حل مسائل زیست محیطی در سطح جهانی است.
برخی بر این باورند که گذشته از محیط زیست، گسترش صلح،میراث مشترک بشریت و ارتباطات و کمکهای بشر دوستانه نیز در حیطهء نسل جدید حقوق بشر قرار میگیرد؛اما در این میان محیط زیست قدیمیترین موضوعی است که به عنوان @بعد جمعی حقوق محیط زیست بیانگر این واقعیت مهم است که همهء دولتها و دیگر بازیگران در عرصهء بین المللی باید منافع نوع بشر را بر منافع ملی مقدم بدارند.
این اصل در قطعنامهء 2996 مجمع عمومی ملل متحد که گویای مئولیت مشترک دلتهها در حفظ محیط زیست است و نیز در مادهء 30 منشور حقوق و تکالیف اقتصادی دولتها به روشنی بازتاب یافته و آمده است:همهء کشورها موظفند اطمینان یابند که فعالیتهای آنها در قلمرو تحت صلاحیتشان به محیط زیست کشورهای دیگر خسارت نمیزند.
این اصل دو نتیجه دارد:نخست اینکه همهء دولتها در برخورد با آلودگیهای زیست محیطی،وظیفه دارند تدابیر لازم را برای پیشگیری از گسترش آن به کار برند و دوم اینکه کشورها،به تناسب امکانات و نقش خود در تخریب محیط زیست،دارای مسئولیت مشترک و متفاوت هستند؛یعنی،کشورهای توسعه یافته به علت داشتن نقش گستردهتر در تخریب محیط زیست و برخورداری از امکانات فنی و مالی باید کارهای اساسی و بیشتری در این زمینه انجام دهند و مسئولیت بیشتری بر عهده گیرند."