خلاصه ماشینی:
"با این همه در پایان کتابشناسی،ایشان بدین نکته اشاره کردهاند که علاوهبر منابع یاد شده،در متون فقهی و اخلاقی هم مطالبی مرتبط یافت میشود،و یکی از ایندست متنها رسالهای است با عنوان آداب المضیفین و زاد الآکلین تألیف سلطان محمود بن محمود بن محمود(گویا از نیمۀ دوم سدۀ نهم)که استاد افشار آن را تصحیح کرده و-پس از کتاب آشپزی دورۀ صفوی-در مجموعۀ «رسائل»مرکز پژوهشی میراث مکتوب(1389)بهچاپ رساندهاند.
هرچند قصد استاد افشار در«اشاره»فقط نگاهی گذرا به نمونههایی از آگاهیهای پراکنده از خوراک و خوالیگری و خوانآرایی در متون بوده،ولی برای آگاهی بیشتر خوانندگان در اینجا چند مورد دیگر هم اشاره میشود: از نوشتههای تاریخنگاران دورۀ باستان،میتوان دریافت که تجمل و شکوه ضیافتهای دربار شاهان هخامنشی این نویسندگان را سخت تحتتأثیر قرار داده بود و آنان در گزارشهای خود از وفور خوراکیهای سفرۀ ایشان در شگفت بودند و به تعبیری این تاریخنگاران در توصیف میهمانیهای ایرانیان گوی سبقت از یکدیگر میربودند.
و اما در سالهای اخیر چند تکنگاری و مجموعه هم به مجموعۀ آثار مربوط به آشپزی افزوده شده است که گویا آخرین آنها(که پس از آشپزی دورۀ صفوی منتشر شده)همین جامع الصنایع است که آن نیز به کوشش استاد افشار منتشر شده است(به بخش پایانی این مقاله مراجعه شود).
3002,kroY weN (به تصویر صفحه مراجعه شود) صفحۀ عنوان جلد نخست دانشنامۀ سه جلدی غذا و فرهنگ و این هم مشخصات چاپ یکی از تازهترین پژوهشها دربارۀ آشپزی در تاریخ اسلام،یعنی کتاب الطبیخ ابو محمد مظفر بن نصر بن سیار وراق(سدۀ چهارم هجری/دهم میلادی)."