خلاصه ماشینی:
"در پاسخ به این پرسش که چرا دولت قرقیزستان چنین زود با ایجاد این پایگاه نظامی موافقت کرده است باید به موارد زیر اشاره کرد: رهبران قرقیزستان امید بسیار داشتند که بتوانند از راه همکاری نظامی با آمریکا کمکهای اقتصادی بیشتری دریافت کنند و مشکلات اقتصادی را که عامل اساسی ناامنیهای سیاسی و اجتماعی در کشورشان بود،از میان بردارند: استوار کردن پایههای حاکمیت ملی:از آنجا که قرقیزستان نظامی غیر دموکراتیک دارد،رهبران آن امیدوار بودند در سایهء پشتیبانی آمریکا از شدت انتقادهای بین المللی دربارهء وضع حقوق بشر در آن کشور کاسته شود؛ توسعه و تجهیز ارتش ملی با کمک گرفتن از آمریکا در زمینههای جنگافزاری،مالی و آموزشی؛ اعمال فشار بیشتر بر گروههای اسلامی مبارز در قرقیزستان:رهبران قرقیزستان انتظار داشتند که واشنگتن آنها را در این مبارزه کمک کند؛ اشتراک منافع با آمریکا در مورد افغانستان: بیثباتی در افغانستان همچنان که خطری برای منافع ملی امریکا به شمار میآید،برای قرقیزیها هم خطرناک است(البته اینکه آیا حضور آمریکا در افغانستان موجب ثبات در آن کشور شده است یا نه، جای بحث فراوان دارد)که پرداختن به آن بیرون از حوصلهء این مقاله است.
در پاسخ باید گفت که با توجه به بنیهء نظامی ضعیف دولت قرقیزستان و وجود خطرهایی که برشمرده شد،امنیت همواره مهمترین مسئلهای بوده است که همکاری بیشکک با هر دو قدرت را توجیه کرده است؛و طبیعی به نظر میرسد که برای کشور کوچک و ضعیفی چون قرقیزستان که چه در داخل و چه از نظر همسایهها و منطقه دچار چالشهای امنیتی چشمگیر است و چنان که جدول زیر نشان میدهد در میان کشورهای آسیای مرکزی ضعیفترین نیروی نظامی را دارد،کمک گرفتن از قدرتهای بزرگ حائز اهمیت باشد."