خلاصه ماشینی:
"52این پیشنهاد با نظر پارهای استراتژیستهای آمریکایی همخوان است که به سبب اهمیت خلیج فارس میگویند برای جلوگیری از درگیریهای نظامی در منطقه، باید هزینههای منطقهای ایران را در صورت دستیابی به جنگافزارهای هستهای افزایش داد و بنا بر این باید همهء بازیگران در منطقه را در چارچوب یک ساختار امنیتی منطقهای گرد هم آورد؛به گونهای که ایران،عراق، عربستان،ترکیه،کشورهای کوچک عرب در حوزهء خلیج فارس و دیگران پشت یک میز در زمینهء برخورد با خطرهایی که متوجه ثبات منطقه است،گفتگو کنند و این کار باید به دست دبیر کل سازمان ملل انجام شود.
69 پرسشی که در اینجا مطرح میشود این است که چرا آمریکا نمیخواهد ایران به توان هستهای دست یابد، در حالی ه رفتار آن با همپیمانانش مانند اسرائیل و ژاپن یا کشورهایی چون فرانسه و آلمان و چین که همواره در پی افزایش نیروگاههای هستهای خود هستند و حتی هند و پاکستان که NPT را نپذیرفتهاند دیگر گونه است؟آیا تنها کشورهای خاصی میتوانند به انرژی هستهای دست یابند؟ اگر ایران از متحدان آمریکا بود،آیا دستیابی به انرژی هستهای برای آن ممکن بود؟آیا میتوان جلوی دانش و تکنولوژی بومی شده را گرفت؟آیا مشکل آمریکا با ملت ایران است؟روی هم رفته چه چیزی در برنامهء هستهای ایران است که آمریکا را آزار میدهد و نمیخواهد ایران به هیچ رو به تکنولوژی هستهای،حتی گونه صلحآمیز آن دست یابد؟چگونه است که آمریکا پیش از انقلاب اسلامی حساسیت چندانی به هستهای شدن ایران(دستکم در حد صلحآمیز بودن آن)نداشت و تا اندازهای هم در این زمینه به ایرا کمک میکرد،اما پس از انقلاب نگرشها و رفتار خود را دگرگون کرد؟چه عاملی شاخص این دو رفتار متفاوت است؟ به نظر میرسد که مشکل آمریکا بیشتر با نظام سیاسی ایران و رویکردهای آن است."