خلاصه ماشینی:
"حتی اقتصاددانان نئولیبرال داخلی در تازهترین بیانیهای که منتشر کردهاند با اشاره به«رشد شتابان چین»در تأیید آنچه برای ایران میطلبند، ادعا کردهاند که«تجربه کشورهایی مانند چین و هند نشان میدهد که مشارکت فعال در اقتصاد جهانی نه تنها تهدیدی برای استقلال کشورها نیست بلکه موجب اقتدار و شرکت ملی بیشتر نیز میشود»؛و در همین راستاست که خواستار خصوصیسازی گسترده، لغو یارانهها، فع هرگونه محدودیت بر سر حرکت سرمایه و کالا، محدود کردن و حتی حذف نقش دولت در اقتصادند و مدعیاند که«بخشی خصوصی خود صاحب حق و تشخیص است»و«مبتنی بر نظام انگیزشی و با پیگیری منافع فردی و برخورداری از حقوق تضمین شده مالکیت، از طریق کار آفرینی اقدام به توسعه ظرفیتها کرده و منافع اجتماعی قابل توجهی را نیز عاید جامعه مینماید».
یکی از برنامههایی که از سوی مسئولان محلی به اجرا در آمد ولی بر روی کاغذ مورد موافقت دولت مرکزی نبود این بود که کمونها زمینهای ما زاد را به روستاییان اجاره و به آنها اجازه دادند اقتصاد چین به یک معنا، باز تولید همان مدل اقتصادی آسیای جنوب شرقی است که با مداخلات گسترده دولت مشخص میشود ولی ویژگیهای خودش را هم دارد.
برای نمونه، برپایه برآوردها، مزد لازم برای تأمین حداقل زندگی در چین، دستکم 80 سنت در ساعت در کمتر از ده سال، میزان سرمایهگذاری مستقیم خارجی در چین بیش از 12 برابر شده است بیاینکه برخلاف ادعای نئولیبرالهای وطنی، همه اموال عمومی را حراج کنند یا اینکه دولت را از زندگی اقتصادی کنار گذاشته باشند."