چکیده:
استفاده از ترمینالهای مرکزی جهت حمل تولیدات از منابع مختلف به مقاصد گوناگون یک مزیت اقتصادی در کاهش هزینههای حملونقل به شمار میرود.تولیدکنندگان میتوانند تولیدات خود را به ترمینالهای مرکزی حمل نموده و از آنجا با حجم بیشتر،محصولات را به نقاط مصرف روانه کنند.هرچند که احداث ترمینالهای مرکزی نیاز به صرف هزینههای ثابت زیادی دارد ولی هزینه احداث این ترمینالها به مراتب کمتر از هزینههایی است که صرف انتقال محصولات بهطور مستقیم به نقاط مصرف میگردد.در این مقاله مدلی برای برقراری تعادل بین هزینههای حملونقل و هزینههای احداث ترمینال مرکزی ارائه و کاربرد آن برای خدمات شهری ذکر گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) حال مدلی که طراحی میشود باید قادر باشد به سؤالات زیر پاسخ گوید: 1-آیا اصلا نیازی به ترمینالهای واسطه(استانهای فارس و همدان)جهت انتقال کالا از منابع به نقاط مصرف میباشد؟ 2-اگر نیاز به ترمینالهای واسطه احساس شد کالاها را از چه مسیرهایی باید به نقاط مصرف انتقال داد؟ 3-هزینه حملونقل بدون وجود ترمینالهای واسطه و باوجود ترمینالهای واسطه (که لازم است هزینههای احداث را برای آنها پرداخت کرد)چقدر باهم تفاوت دارند؟ به این ترتیب،مشاهده میشود که با طراحی یک مدل ریاضی،میتوان به جوابهای فوق پاسخ داد.
) (به تصویر صفحه مراجعه شود) رابطه بالا نشان میدهد که کلیه محصولات انتقال یافته به ترمینالهای بزرگ l باید برابر مقداری باشد که از این ترمینالها به اماکن مصرف m انتقال و ارسال میگردند.
از مجموع 1500 تن زباله تولید شده در مناطق 1 و 2،مقدار 1300 تن از طریق ترمینالهای بزرگ 1 و 2 انتقال یافته است و این خود دلالت به این دارد که حمل از طریق ترمینالهای واسطه،اقتصادی میباشد(به خصوص وقتی که اماکن مصرف در فاصله نسبتا دوری نسبت به نقاط تولید قرار داشته باشد)و 200 تن باقیمانده (200- (y?
هدف نهایی این مقاله،رسیدن به این نکته بود که اگر در نقاط تولید، مقدار بسیار زیادی محصول تولید شود و بخواهد به نقاط مصرف انتقال داده شود، آنگاه با استفاده از ترمینالهای واسطه،میتوان مجموع هزینههای حملونقل سیستم را کاهش داد هرچند که برای راهاندازی ایستگاهها یا ترمینالهای واسطه،لازم است متحمل هزینههای ثابت گردید."