خلاصه ماشینی:
"{/(الله نزل أحسن الحدیث کتابا متشابها مثانی تقشعر منه جلود الذین یخشون ربهم ثم تلین جلودهم و قلوبهم إلی ذکر الله ذلک هدی الله یهدی به من یشاء و من یضلل الله فما له من هاد)/}وقتی،این دو آیه،کنار آیه دیگری قرار میگیرد که برخی از آیات قرآن را محکم و برخی دیگر را متشابه معرفی میکند:{/(هو الذی أنزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هن ام الکتاب و اخر متشابهات فأما الذین فی قلوبهم زیغ فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنة و ابتغاء تأویله و ما یعلم تأویله إلا الله و الاسخون فی العلم یقولون آمنا به کل من عند ربنا و ما یذکر إلا اولو الألباب)/}این پرسش به وجود میآید که هدف از این اختلاف در بیان،و نیز مفهوم محکم و متشابه در این آیات چیست؟ این بیان چندگونه قرآن از سویی و وجود آیهای که اختلاف و تناقض را در قرآن نفی کرده است:{/(أفلا یتدبرون القرآن و لو کان من عند غیر الله لوجدوا فیه اختلافا کثیرا)،/}از سوی دیگر و از دیرباز دو واکنش در پی داشته است.
با توسعه جامعه اسلامی و ورود اقوام غیرعرب به آیین اسلام و نیز وقوع فاصله تاریخی و جدایی از بافت موقعیتی عصر نزول قرآن،مسلمانان با مشکلاتی در فهم برخی آیات مواجه شدند،این مواجهه از سویی و حضور جریانهای مخالف گسترش اسلام از سوی دیگر که برای ایجاد مانع در جهت توسعه اسلام تلاش میکردند و به سبب تردید خود در اسلام سعی داشتند آن را در باور مسلمان القا کنند و به دلایلی،فهم برخی آیات برای آنان نیز مشکل بود،به شکلهای مختلف به یافتن تناقض و اختلاف در قرآن و طعن آن میپرداختند همه این تلاشها سبب شد تا مفسران و متکلمان به اینگونه مسائل پاسخ دهند،و این همه،زمینهای بود تا مفهوم محکم و متشابه، به اینگونه بحثها راه یابد."