چکیده:
برنامهریزی راهبردی در سالهای اخیر مجددا به عنوان یک فرایند کلیدی مدیریتی در کانون توجه قرار گرفته است. علیرغم انبوه تحقیقات و پیشینهء طولانی برنامهریزی،تحقیقات اندکی دربارهء تعیین اثربخشی برنامهریزی راهبردی موجود است.این مقاله یک ابزار عارضهیابی را برای نظام برنامهریزی راهبردی شرکتها ارائه میدهد.نوزده فاکتور اساسی برای اندازهگیری اثربخشی برنامهریزی موثر یافت شده و در یکی از شرکتهای بزرگ دولتی در ایران مورد آزمایش قرار گرفته و نتایج آن استخراج شده است.
خلاصه ماشینی:
"به منظور اندازهگیری اثربخشی برنامهریزی در یکی از شرکتهای دولتی،تلاش شده است برای کمک به کسانی که مسئول فرآیند برنامهریزی در این شرکت هستند،مدل و شاخصی به عنوان یک ابزار اندازهگیری برنامهریزی ارائه شود.
چنانچه اندازهگیری در چند واحد کسب و کار تجاری مستقل از هم انجام شود،در آن صورت یکی از آن واحدها که دارای بهترین عملکرد است میتواند پایه و مبنای مقایسه قرار گیرد و از وزن متغیرها برای محاسبهء معادلات تعیین سطح برنامهریزی استفاده شود.
همانطور که گفته شد Wqi برای هر یک از متغیرها در این تحقیق که مبنای مقایسهء آن نظام برنامهریزی هوشین کانری است عدد یک در نظر گرفته شده است.
امتیاز سطح برنامهریزی و فاصلهء عوامل تا حد مطلوب بر اساس مدل پیشینهء تحقیق (تصویرتصویر) یافتهها 19 عامل به عنوان ویژگیهای مهم اثربخشی برنامهریزی بر اساس نظریهء هوشین کانری از پیشینه به دست آمد."