چکیده:
اهمیت آثار اقتصادی صنعت گردشگری برای کشورهای در حال توسعه به گونه ای است که ترنر آن را به مثابه امید بخش ترین، پیچیده ترین و جایگزین ترین صنعتی می داند که این کشورها در برابر خود دارند دوکت نیز آن را به مثابه گذرنامه توسعه این جوامع دانسته است. بنابراین شناسایی عوامل موثر بر تقاضای آن همواره در دهه های اخیر از لحاظ نظری و تجربی مورد توجه محققان و برنامه ریزان بسیاری واقع شده است. در این میان تاثیر تجارت خارجی بر تقاضای گردشگری از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده به طوری که نظریه های جدید تجارت بین الملل بر نقش تجارت خارجی بر توسعه ی صنعت گردشگری از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده به طوری که نظریه های جدید تجارت بین الملل بر نقش تجارت خارجی بر توسعه ی صنعت گردشگری تاکید می کنند. هدف اصلی مقاله ی حاضر بررسی تاثیر تجارت خارجی کشورهای هند و ترکیه به عنوان کشورهای مبدا بر تقاضای بین المللی گردشگران ایران طی سالهای 1388-1371 است. برای انجام این منظور الگوی تحقیق با استفاده از مدل جاذبه و در چهارچوب تخمین زننده ی گشتاور تعمیم یافته برآورد شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل بیانگر تاثیر مثبت تجارت خارجی کشورهای مورد مطالعه بر تقاضای خارجی گردشگری ایران بوده و متغیرهای درآمد و جمعیت شرکای تجاری ایران تاثیر مثبت و معنی دار بر تقاضای گردشگری ایران بوده و متغیرهای درآمد و جمعیت شرکای تجاری ایران تاثیر مثبت و معنی دار بر تقاضای گردشگری ایران داشته اند. علاوه بر این یافته های این مطالعه دلالت بر تاثیر منفی و معنی دار هزینه های حمل و نقل و فاصله جغرافیایی کشورهای منتخب بر تقاضای گردشگری ایران دارد.
The significance of tourism’s economic impact in developing countries is to such an extent that De Kadt dubbed it their “passport to development”. Hence، factors influencing the demand for this industry have been always the center of attention of researchers and planners. In this vein، foreign trade is known to have a significant impact on tourism demand، and the New Trade Theories (NTT) accentuate the role it plays in tourism development. In this study، India، Pakistan and Turkey are selected as Iran’s main foreign trade partners and as origins for traveling to Iran. The model is estimated by GMM approach in the Gravity model framework. Empirical results of the paper indicate that international trade has a positive and significant effect on tourism demand in the destination country. Moreover the geographical distance and price ratio variables are proved to have negative and significant impacts on Iran’s foreign tourism demand over the study period.
خلاصه ماشینی:
"اما در صورت رد فرضیه صفر متغیرهای ابزاری تعریف شده ناکافی و نامناسب بوده و لازم است متغیرهای ابزاری مناسبتری برای مدل تعریف شود (Leitao,2010:68) (1)- Sargan تصریح مدل تحقیق و معرفی پایگاه دادههای آماری براساس مبانی نظری موضوع و مطالعات تجربی صورت گرفته نظیر گالگو و همکاران(2007)و لیتائو(2010)مدل پویای مورد استفاده در این تحقیق به منظور بررسی تأثیر تجارت خارجی کشورهای منتخب بر تقاضای خارجی گردشگری ایران به صورت زیر تصریح شده است: (به تصویر صفحه مراجعه شود) به طوری که مدل(5)، LTr معرف لگاریتم تعداد گردشگران1وارد شده به کشور از دو کشور منتخب هند و ترکیه، LGDP ،لگاریتم تولید ناخالص داخلی در کشورهای مبدأ(کشورهای هند و ترکیه)، LPOP ،لگاریتم جمعیت کل در کشورهای مبدأ، LTrade ،لگاریتم تجارت کشورهای منتخب گردشگری بوده که به صورت رابطه زیر محاسبه میشود: (به تصویر صفحه مراجعه شود) در این رابطه، Xi معرف صادرات ایران به دو کشور منتخب هند و ترکیه، Mi واردات ایران از دو کشور شرکای تجاری، GDPir ،تولید ناخالص داخلی ایران به قیمت جاری و GDPk تولید ناخالص داخلی دو شریک تجاری ایران(هند و ترکیه) است.
LPRi نیز بیانگر لگاریتم قیمتیهای نسبی در کشور مقصد و مبدأ بوده که به صورت زیر در نظر گرفته شده است: (به تصویر صفحه مراجعه شود) در رابطهی فوق، CPIir شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در کشور مقصد (ایران)و CPIk شاخص قیمت کالاهای مصرفی در دو کشور فرستندهی گردشگر (1)-در این مطالعه به دلیل عدم دسترسی به آمار و اطلاعات درآمد ارزی کشورهای مبدأ(فرستنده گردشگر)،از تعداد گردشگران وارد شده از دو کشور منتخب به عنوان متغیر جایگزین مناسب برای تقاضای گردشگری استفاده شده است."