چکیده:
در این مطالعه، سعی شده تا با استفاده از تکنیک جدول داده- ستانده انرژی سال 1385، اثرات افزایش قیمت حامل¬های انرژی در قالب دو سناریو و در دو مرحله (اثرات مستقیم و غیرمستقیم) بر بخش¬های مختلف اقتصادی ایران محاسبه شود. طبق محاسبات صورت گرفته، در مورد نتایج اعمال سناریو اول (قیمت مصوب حامل های انرژی در سال 1390) و افزایش قیمت در مرحله اول (اثرات مستقیم) باید گفت که با افزایش قیمت حامل¬های انرژی در این سناریو، صنعت آجر با بیشترین درصد افزایش قیمت محصول یعنی 138 درصد در رتبه اول بیشترین تاثیرپذیری، بخش سیمان با افزایش قیمت 86 درصد در رتبه دوم و صنعت خدمات حمل و نقل، انبار اداری و ارتباطات با تغییر قیمتی برابر 65 درصد در رتبه سوم این معیار اثرگذاری قرار دارند. همچنین، بیشترین میزان افزایش قیمت محصولات بخش های مختلف در سناریو دوم (قیمت بر اساس پیش بینی موسسه بین المللی انرژی) به ترتیب، مربوط به صنایع آجر، سیمان و کاشی و سرامیک با افزایشی معادل 68/473، 74/347 و 81/199 درصد قرار دارند. به علاوه، با تعریف ماکزیمم افزایش قیمت در سناریو دوم، بیشترین افزایش بهای تمام شده از منظر تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم مربوط به بخش صنایع آجر به میزان 54/772 درصد، بخش سیمان با افزایشی برابر 90/599 درصد و بخش کاشی و سرامیک با افزایشی معادل 52/431 در رتبه های دوم و سوم، بیشترین افزایش در سطوح قیمت¬های محصول قرار دارند.
In this study، we survey the effect of increase in energy carrier prices on Iran’s economic sectors using input - output (I-O) table of energy in 2006. This investigation is done in two stages including direct and indirect effects and two scenarios. These scenarios consist of a) the price of energy carriers adopted in 2010، and b) prices based on forecasts of the International Institute of Energy. Calculations of the first scenario and the first stage (direct effects) indicated that the brick and cement industries and transportation، warehousing and telecommunications services have been affected by 138، 86 and 65 percent in price increases، respectively. Also، the highest growth in product prices in the second scenario obtained in brick، cement and ceramic and tile industries by 473.68، 347.74 and 199.81 percent respectively. Furthermore، with defining maximum prices of energy carriers in the second scenario، the highest increase in marginal cost according to direct and indirect effects devoted to the brick، cement and ceramic and tile industries equivalent to772.54، 599.9 and 431.52 percent respectively. These industries ranked in the first to third places due to increase in product prices.
خلاصه ماشینی:
"به علاوه،با تعریف ماکزیمم افزایش قیمت در سناریو دوم،بیشترین افزایش بهای تمام شده از منظر تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم مربوط به بخش صنایع آجر به میزان 772/54 درصد،بخش سیمان با افزایشی برابر 599/90 درصد و بخش کاشی و سرامیک با افزایشی معادل 431/52 در رتبههای دوم و سوم، بیشترین افزایش در سطوح قیمتهای محصول قرار دارند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)&%04616QEPG046G% 2-3-اثرات مستقیم و غیر مستقیم افزایش بهای تمام شده بخشهای مختلف در مرحله دوم در مرحله اول تلاش شد تا تنها تأثیرات مستقیم افزایش قیمت حاملهای انرژی پس از اجرای قانون هدفمندسازی یارانههای آنها در سال 1389 بربخشها و صنایع مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) به علاوه،همان طور که در جدول(8)ملاحظه میشود،با تعریف ماکزیمم افزایش قیمت بر اساس پیشبینی مؤسسه بینالمللی انرژی،بیشترین افزایش بهای تمام شده از منظر تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم مربوط به بخش صنایع آجر به میزان 772/54 درصد،بخش سیمان با افزایشی برابر 599/90 درصد و بخش کاشی و سرامیک با افزایشی معادل 431/52 در رتبههای دوم و سوم،بیشترین افزایش هزینههای تولید قرار دارند.
طبق محاسبات صورت گرفته با استفاده از جدول داده-ستانده انرژی(28*28)سال 1385، افزایش قیمت در شاخص بهای حاملهای انرژی باعث افزایش شاخص مستقیم و غیر مستقیم قیمت تولیدکننده شده که این میزان در بخشهای مختلف متفاوت میباشد.
به علاوه،با تعریف ماکزیمم افزایش قیمت براساس پیشبینی مؤسسه بینالمللی انرژی،بیشترین افزایش بهای تمام شده از منظر تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم،مربوط به بخش صنایع آجر به میزان 772/54 درصد،بخش سیمان با افزایشی برابر 599/90 درصد و بخش کاشی و سرامیک با افزایشی معادل 431/52 درصد،در رتبههای دوم و سوم بیشترین افزایش هزینههای تولید قرار دارند."