خلاصه ماشینی:
"نخستین کسی که این رباعی را به نام دختر فضل (کلمة الله هی العلیا)به ثبت رسانده،حافظ حسین کربلایی است که در کتاب«روضات الجنان»(تألیف به سال 975 هجری قمری)میگوید: «دختر فضل الله نعیمی حروفی که در زمان جهانشاه پادشاه[همراه]با جمع کثیری از حروفیان[او را نیز] کشتهاند[...
این رباعی در کتابهایی که به نام سرمد آمده،اندک اختلافی دارد و چنین است: در مسلخ عشق جز نکو را نکشند رو به صفتان زشت خو را نکشند گر عاشق صادقی ز مردان مهراس مردار بود هر آنکه او را نکشند از آنچه گذشت در مییابیم که این رباعی به نام شش شاعر آمده که پنج تن از آنان در زمانی پس از تألیف «مناهج الطالبین»میزیستهاند و از همین رو میتوان دانست که رباعی فوق به قطع و یقین از آنان نیست و فقط انتساب آن به مولانا که در«کلیات شمس تبریزی» آمده است،میماند که در صحت و درستی انتساب آن هم جای تردید است زیرا تدوین و گردآوری«دیوان شمس»در زمان مولانا انجام نگرفته بلکه در زمانی دورتر پدید آمده است و این خود موجبات آن را فراهم آورده که رباعیات فراوانی از چندین شاعر در آن دیوان راه یابند."