چکیده:
اولین گام در شناخت هر دین، کسب تصوری جامع از جغرافیای عقاید و مناسک آن دین است؛ زیرا تبیین درست مفاهیم مطرح در آن دین ما را به آنچه مورد تأکید آن دین است راهنمایی میکند. بدیهی است هر محقق دینی در درجه اول به جستوجوی این است که بداند دین مورد مطالعه چه نگاهی به جهان یا خلقت و آفریننده دارد، مؤسس آن خود را چگونه توصیف مینماید، راه دست یافتن به نجات و رستگاری را چه میداند، اخلاقیات در آن چه جایگاهی دارند، مهمترین نمادهای آن دین کدام است، پیروان آن به چه مناسکی ملتزماند، مهمترین متون مقدس آن کداماند، آن دین امروزه در کدام مناطق دنیا و چه تعداد پیرو دارد و مسائلی از این قبیل. برای داشتن این تصویر باید نگاهی از فراز به آن دین انداخت. مقاله حاضر به دنبال آن است که با چنین نگاهی، تصویری کلی اما دقیق از یکی از جوانترین ادیان جهان ارائه دهد. مطالب ارائه شده در این مقاله میتواند برای بسیاری از افراد اولین گام برای شناخت آیین سیکه و مقدمهای برای تحقیقات بیشتر دربارة این آیین باشد.
خلاصه ماشینی:
"از حدود سیصد سال پیش تا به امروز نیز کتاب مقدس آنها، ﮔﻮرو گرﻧﺘﻬ صاحب (Guru Granth Sāhib)، گورو و رهبر این آیین است.
مطابق قانون سلوک این آیین (رهت مریادا / Rahit Maryādā) 55 ﺳﻴﻜﻬ کسی است که به یک خدای ابدی و متشخص (اکال پورﻛﻬ / Akāl Purakh)، ده گورو ــ از گورو نانک تا گورو گوبند ﺳﻴﻨﮕﻬ 56 (Guru Gobind Singh)، گورو بودن کتاب مقدس ﮔﻮرو گرﻧﺘﻬ صاحب، و مراسم تعمید با شمشیر دودم (کهندا کا امریت / Khandākā Amrit) باور داشته باشد، و همچنین هیچ دین و آیین دیگری را نپذیرد (Shromni Gurdwārā, 1998: 9).
پس از این مراسم در حضور جماعت حاضر در معبد، کتاب مقدس ﮔﻮرو گرﻧﺘﻬ صاحب به صورت تصادفی باز میشود و نخستین کلمه از اولین شعر در صفحة سمت چپ بهعنوان نام کودک انتخاب میشود (Nigosian,1994: 173).
این کتاب مجموعهای از اشعار منسوب به گورو گوبند ﺳﻴﻨﮕﻬ، گوروی دهم ﺳﻴﻜﻬها، است که نخستین بار بعد از درگذشت او توسط بهای منی ﺳﻴﻨﮕﻬ (Bhāi Mani Singh)، یکی از اصحاب نزدیک وی، در سال (1734م / 1155ق) تدوین شده است.
این زندگینامهها در زمانهای متفاوت و طبق روایات مختلفی پس از درگذشت گورو نانک به ثبت رسیدهاند، ولی راوی بیشتر آنها شخصی به نام بهای بالا (Bhāi Bālā) 87 بوده است (Chander Dogra & Singh Mansukhani, 1997: 230)."