خلاصه ماشینی:
ناگزیر جلال ماه، وادارشان میکند که طلب بخشش و اعتراف کنند که چه سهم و اجری ماندگار در راه تجدید حیات نقاشی خیالیساز و آشنایی مردم کوچه و بازار با شاهنامه و دیگرقصهها و روایات مقدس مذهبی از خود بهیادگار گذاشتیم".
خود من ـ عباس بلوکیفر ـ راستی حق این است که سرآخر بعد از پنجاهسال نقاشی، باید لندنیسازی کنم؟ ای بابا، بگذریم.
آمدن از بازارچة معیرالممالک تا پل سیدخندان و موزة رضاعباسی، دست از کارکشیدن و چشمپوشیدن از نقاشی و تدارک لقمهنانی، بهحق مروتی طلب میکرد که در وجود و احساس مسؤولیت نقاش خیالیساز مردم به مردمیت گذاشته شده بود.
از پاچال تا پاتوق عباس بلوکیفر داریوش کیارس چپال بود، یعنی با دست چپ کار میکرد و این برای وردست بنا و نقاش ساختمان دقیق بود و دقت میآورد.
علیرغم اینکه بلوکیفر در کوچهپسکوچههای محلة آبانبار کارگاه کوچکی برای خود دستوپاکرده است، اما کاملا امر سفارش در آثار این سالهای وی مشهود است.
در همین اوان مرحوم استادحسین همدانی، که نقاشی را نزد خود بهصورت کلاسیک آموخته بود، به مشهد آمد و بهناچار نزد ایشان منزل گزید و بهتشویق استاد، شروع به کشیدن پردهدرویشی نمود و از آن پس در سلک نقاشان قهوهخانهای درآمد.
اگر قرار یکموضوع واحد برای کار داشتند که از چندجا سفارش داده شده بود، حتما طراحی را متفاوت انجام میدادند، اگرنه رنگآمیزی آنها با هم فرق داشت؛ و اعتقاد کسان بر این بود که امضای بلوکیفر زیر کار است.