خلاصه ماشینی:
یافتن سرنخ عاطفی ویا درک فاصلهگیری نقاش از آثار گذشته به نظر دشوار میرسد و بسیاری را متقاعد میگرداند که کارهای نمایشگاه اخیر با نمایش قبل تفاوت چندانی ندارد.
اما دزفولیان فقط البسه و اشیا را نمیکشد، حضور و وجود لباس و مبلمان در حریمی به نام خانه، معنا مییابد و وجوه معناییاش در این حریم افزون میشود.
هرچند در کارهای اخیر فضای خانه به معنای سابقش، که در آثار قبل دیدهایم، نیست، اما نقاشیهای وی حریمی به نام خانه را بازمینمایاند که در نگاه زن نقاش جایی برای فاصلهگرفتن با جامعهای است که او را به شکلی همسان با بقیة زنان میخواهد!
نقاشی، مانند خانه است؛ جایی برای فاصلهگرفتن از جمع و سپس نزدیکشدن به آن؛ حریمی است که هنرمند فاصلهها را با قوانین خودش مشخص میکند.