خلاصه ماشینی:
وی دیدگاهی افلاطونی به معماری ایران دارد و احساسی از غرور و افتخار ملی را در ما ایجاد میکند،یک حس قابل ستایش؛همه چیز در فیلمهای وی کامل است و بیننده هیچگاه نمایی ناقص و از ریخت افتاده از معماری و به عبارتی فضای سکونت،در فیلم نمیبیند،و این در حالی است که در جهان سینما،فیلمساز برای بیان ذهنیات خود و برای ساختن فضای فیلمیک4مورد نظر به راههای مختلفی متوسل میشود و هر تغییری که بخواهد در واقعیت ایجاد میکند.
لوکیشنهای داخلی تماما در خانههای قدیمی دوره قاجار فیلم برداری شده و بدین ترتیب از نظر فضای معماری داستان،بر خانه به عنوان خصوصیترین حریم انسانها و بازار سنتی به عنوان جایی برای ملاقات و معنا پیدا کردن روابط بین انسانها متمرکز شده است.
انتخاب معماری اصیل ایرانی به عنوان لوکیشنهای سینمایی معماری جدید ایران در سالهای دهه چهل،همچنان که مورد انتقاد شدید شهرسازان بود،هرگز توجه سینماگران را به خود جلب نکرد،بلکه باعث توجه به گذشتههای کمی دورتر شد که در سینمای حاتمی با احساس نوستالژیک و بار عاطفی همراه شده است تا بدین طریق احساسی را که همچون معماریاش از دست رفته بود،در شخصیتها و رفتارشان زنده کند.
یکی دیگر از ویژگیهای باز معماری در سالهای آغازی دههی 30 وجود بالکنهای بیرون زده از بدنه ساختمان است که در اینجا نیز دیده میشود و جلوی اتاق مادر قرار دارد(تصویر 2).
صحنههای زیادی از مادر در حیاط فیلمبرداری شده و این بالکن فضای مناسبی برای شخصیتها ایجاد کرده که از طبقه بالا ناظر جریانات حیاط باشند،به ویژه آن که مقابل ورودی اصلی حیاط قرار گرفته است.
معماری اصیل ایرانی این امکان را میدهد و حاتمی نیز از تقارن فضا برای شکل دادن به کادر تصویر استفاده میکند.