خلاصه ماشینی:
"(5) تقریبا تمام کسانی که به بحث از انواع ادبی پرداختهاند نوع غنایی یا بزمی و تغزلی را در تقسیم بندی خود آوردهاند به جز ارسطو،دکتر صورتگر مینویسد:«دلیل این امر آن است که اشعار غنایی با موسیقی همراه بوده و از این رو شعر محض محسوب نمیشده است.
(91) دورهء کمال اشعار غنایی از قرن چهارم آغاز میشود و در این عهد است که شاعران به سرودن نوع خاصی از شعر بهنام غزل و جای دادن تغزلات دلپسند در تشبیب قصاید میپردازند و تا اوایل قرن ششم هجری غزلهای ساده و خوبی وجود دارد و از اواسط قرن ششم به بعد شیوع بیشتری پیدا میکند تا اینکه در قرن هفتم غزلهای عاشقانه به وسیله سعدی به حد اعلای کمال میرسد.
(12) مضامین شعر غنایی به جز در قالب غزل و ؟؟؟ قصایدی که با تشبیب و یا تغزل همراه است قالب مثنویهای بزمی و عشقی به ویژه ساقی نامهها همچنین دو نوع ترجیع بند و ترکیببند ؟؟؟ رباعی و دو بیتی و دیگر قالبهای شعری بیان شده است که بارزترین ان در ادبیات فارسی همان غزل است که خود به دو نوع عاشقانه و عارفانه تقسیم میشود.
در بحث از ادبیات غنایی بیشتر به اشعار غناییتوجه شده است،باید گفت:«همان گونه که در شعر فارسی عشق و دلدادگی در اشکال مجازی و حقیقی ان همچنین دیگر عواطی که جنبهء غنایی دارد و منبعث از من شخصی انسان میباشد از پایگاهی والا برخوردار است،در میان آثار منثور فارسی،قصهها،داستانها،حکایات و شرح رویدادهای فراوانی وجود دارد که موضوع آناه عشق و عاشقی است."