خلاصه ماشینی:
"(51) مجلس چهاردهم نخستین تجربه ملت ایران بعد از دوران دیکتاتوری رضاخان بود،ولی به دلایلی از جمله حضور ارتشهای بیگانه در خاک مملکت، استقرار حکومت نظامی در شهرها و دخالت ارتش و دربار و سردمداران گذشته در سیاست عمومی کشور و بالاخره عدم تشکل و در رأس همهء آنها ناآگاهی و بیسوادی اکثریت مردم،امکان اینکه نمایندگانی به مفهوم واقعی آن از طرف مردم راهی مجلس شوند،پیدا نشد؛و جز تنی چند،بقیه سنخ وکلای دوره رضاخانی و فئودالها و خوانین بودند محمد رضا پهلوی صریحا اعتراف میکند که سفیر انگلیس یک لیست هشتاد نفرهی به دولت تسلیم کرد و انتخاب شدن آنها را خواستار شد.
زمانی که سهام السلطان بیات-خواهر زاده مصدق که از عوامل مشهور انگلیسیها در ایران بود-کاندیدای نخست وزیری میشود،موقعیت را مناسب تشخیص میدهد و به هنگام طرح برنامه دولت بیات در مجلس،موافقت خود را با کابینه مزبور، منوط به این شرط میکند که قانون مربوط به اختیارات دکتر میلیسپو ملغی شود.
»(76) بلافاصله پس از ترور رزمآرا،صحبت از جانشینی او و اینکه چه کسی عهدهدار مقام نخستوزیری خواهد شد،به میان آمد،در روز 18 اسفند مجلس شورای ملی به نخست وزیری حسین علاء ابراز تمایل کرد و در روز 21 اسفند مجلس سنا نیز این تمایل را ابراز داشت و به این ترتیب محمد رضا پهلوی از حسین علا خواست تا به عنوان نخست وزیر زمام امور را به دست گیرد."