چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی نقش نگرش مذهبی در احساس تنهایی و احساس معنا در زندگی سالمندان انجام شد. 221 نفر از سالمندان به پرسشنامة نگرش مذهبی خدایاریفرد و همکاران، پرسشنامة احساس تنهایی راسل و پرسشنامة معنابخش بودن صالحی پاسخ دادند. نتایجی که از روش تحلیل واریانس چندمتغیری و روش پیگیری شفه به دست آمد، نشان داد که هرچه سالمندان در سطح قویتر نگرش مذهبی قرار داشته باشند، احساس معنا در زندگی در آنها نیز بیشتر است (05/0 p< ). همچنین سالمندانی که در سطح نگرش مذهبی قوی قرار دارند، کمتر از سالمندانی که سطوح نگرش مذهبی ضعیف و متوسط دارند، احساس تنهایی میکنند. نگرش مذهبی، یک عامل پیشگیریکننده جهت کاهش مشکلات سالمندان به شمار میرود و بر این اساس، مسئولان مربوط میتوانند با برنامهریزیهای مناسب، به تقویت باورهای مذهبی سالمندان بپردازند و زمینههای لازم جهت شرکت در فعالیتهای مذهبی را برای سالمندان فراهم کنند؛ که این موارد در بهبود وضعیت روانشناختی سالمندان میتواند بسیار مؤثر باشد.
The aim of the present research is to investigate the role of religious attitude in the feeling of loneliness and feeling of meaningfulness of the life of the old. 221 of the old completed a questionnaire concerning religious attitude designed by Khodayarifard et al، Russell's questionnaire on loneliness and Salehi's questionnaire about meaningfulness. The results obtained by MANOVA and Scheffes's follow up method show that the stronger the religious attitude of the old is the stronger their feeling of meaningfulness in life (p<0.051) will be. Furthermore، the old who have a rigid religious attitude feel less lonely than those whose religious attitude is negative or not favourable. Religious attitude is considered a preventive factor which affairs help to decrease the problems of the old. Accordingly، those who are in charge of strengthen the religious beliefs of the old and prepare good grounds for them to participate in religious activities by designing some kinds of programs which contribute to improving their psychological condition.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین، پژوهش حاضر سعی دارد به این پرسش اساسی پاسخ دهد که آیا بین سطوح متفاوت نگرش مذهبی سالمندان، از لحاظ احساس تنهایی و احساس معنا در زندگی تفاوت معناداری وجود دارد؟ روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع مقایسهای، و جامعة مورد پژوهش شامل همة سالمندان شهرستان ارومیه بود.
جدول 2: خلاصة نتایج تحلیل واریانس چند متغیری MANOVA اثر ارزش F Df خطایdf سطح معناداری سطوح نگرش مذهبی اثر پیلایی لامبادا هوتلینگ تریس 189/0 815/0 222/0 551/7 753/7 953/7 6 6 6 434 432 430 0001/0 0001/0 0001/0 بر اساس تحلیل واریانس چندمتغیری (189/0= Wilks Lambda و 551/7 = F در سطح معناداری 05/0 P< ) بین سطوح مختلف نگرش مذهبی (ضعیف، متوسط و قوی)، در متغیرهای احساس تنهایی و احساس معنا در زندگی سالمندان تفاوت معنادار وجود دارد.
بحث و نتیجهگیری نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد سالمندانی که در سطح قوی نگرش مذهبی قرار دارند، احساس معنا در زندگی آنها نیز، بهطور معناداری بیشتر است.
چنانکه پژوهشها نشان دادهاند، اعمال مذهبی در بالا بردن سطح بهداشت جسمانی (امکان بهبودی بیشتر در بیماریها، کاهش ابتلا به بیماری و افزایش طول عمر) و همینطور افزایش سطح بهداشت روانی (کاهش افسردگی، به دست آوردن عزت نفس، افزایش حمایت اجتماعی، بالا رفتن کیفیت زندگی و افزایش ارتباطات اجتماعی) بسیار مؤثر است؛ و همة این موارد، در کاهش احساس تنهایی نقش اساسی ایفا میکنند (zeng et al, 2011, p.
شرکت در فعالیتهای مذهبی میتواند کارکردهای مثبت فراوانی داشته باشد، از جمله اینکه باعث کاهش احساس تنهایی سالمندان و افزایش احساس معنا در زندگی آنان میشود و به سالمندان در ارضای نیازهای عاطفی ـ اجتماعی برای دوست داشته شدن و مورد پذیرش بودن کمک میکند."