چکیده:
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی ارتقاء میزان نگرش دینی بر کاهش رفتار مجرمانه جوانان زندانی است. برای سنجش میزان نگرش دینی جوانان زندانی، از پرسشنامه پایبندی مذهبی و برای ثبت رفتارهای مجرمانه آنان، از فهرست رفتار مجرمانه استفاده شد. برای انجام پژوهش از میان زندانیان افراد واجد شرایط شناسایی شدند که از میان آنها، 30 نفر بهصورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. قبل از شروع جلسات آموزشی، به مدت 10 روز کلیه آزمودنیها توسط مراقبین زندان و دستیاران، بهصورت غیرمستقیم مشاهده شدند و رفتارهای مجرمانه آنها ثبت و پرسشنامه پایبندی مذهبی نیز اجرا شد. سپس در طول مدت معینی به گروه آزمایش جلسات آموزشی دینی ارائه شد، در حالیکه گروه کنترل هیچ آموزشی ازاین دست دریافت نکردند. پس از پایان دوره آموزشی، مجددا بهمدت 10 روز، رفتار آزمودنیها، مشاهده و ثبت و پرسشنامه پایبندی مذهبی اجرا شد. یافتهها نشان داد که رفتار مجرمانه تحت تأثیر آموزشهای دینی کاهش یافته است. همچنین بین ناپایبندی مذهبی و رفتار مجرمانه رابطه مثبت معنیداری مشاهده میشود.
The present paper aims at investigating the effect which promoting religious attitude exerts on the decrease of the criminal behavior of the jailed youth. A religious affiliation questionnaire was used to assess the degree of religious attitude of jailed youth and a list was used for recording their criminal acts. In order to conduct the research، thirty prisoners were randomly chosen from among those who have the requirements and were divided into a control group and an experiment group. Before participating in a training course، all the subjects were observed by jailors and assistants indirectly for ten successive days، the criminal acts were noted down and the religious affiliation questionnaire was conducted. Then، the experiment group was offered a religious training course in a certain period of time، while the control group received no religious training. After the training period، the subjects' behaviors were re-examined during the next ten days and the questionnaire of religious affiliation was reconducted. The research findings show that criminal acts have decreased after the religious training course and there was a positive and significant relationship between criminal acts and religious non-affiliation.
خلاصه ماشینی:
"یافتههای پژوهش سؤال اول پژوهش این بود که آیا با ارتقاء نگرش دینی جوانان زندانی، رفتارهای مجرمانه آنها کاهش مییابد؟ همانگونه که در جدول 1 آمده است، مقدار t در مورد تفاضل میانگین رفتار مجرمانه در گروه آزمایش در سطح معناداری 0001/0، عدد 017/16 است که بیانگر وجود تفاوت معنیدار میان رفتار مجرمانه پیشآزمون و پشآزمون است.
جدول 2: حداقل و حداکثر رفتار و میانگین پیشآزمون و پسآزمون فهرست رفتار مجرمانه گروههای آزمایش و کنترل گروهها آزمایش کنترل کل نمونه شاخصهای آماری رفتار مجرمانه حداقل رفتار حداکثر رفتار میانگین حداقل رفتار حداکثر رفتار میانگین حداقل رفتار حداکثر رفتار میانگین پرخاشگری و درگیری پیش آزمون 14 22 18 13 23 18 27 45 36 پشآزمون 2 7 5/4 10 19 5/14 12 26 19 سرپیچی از مقررات پیشآزمون 11 23 17 12 22 17 23 45 34 پشآزمون 0 6 3 10 17 5/13 10 23 5/16 نگهداری و مصرف مواد پیشآزمون 3 9 6 2 9 5/5 5 18 5/11 پشآزمون 0 3 5/1 1 8 5/4 1 11 6 خودآزاری و خودزنی پیشآزمون 0 6 3 0 5 5/2 0 11 5/5 پشآزمون 0 2 1 0 5 5/2 0 10 5 آشوبگری و تخریب اموال پیشآزمون 0 5 5/2 0 4 2 0 9 5/4 پشآزمون 0 2 1 1 4 5/2 1 6 5/3 جمع رفتارها پیشآزمون 28 65 5/48 28 63 5/45 55 128 5/91 پشآزمون 2 17 5/9 24 54 39 26 76 51 سؤال دوم پژوهش این بود که آیا بهوسیلة آموزشهای دینی، میزان پایبندی مذهبی جوانان زندانی افزایش مییابد؟ با مراجعه به جدول 1 ملاحظه میشود، مقدار t در سطح معنیداری 001/0 در مؤلفههای سهگانه پایبندی مذهبی دوسوگرایی و ناپایبندی به ترتیب 46/31 و 67/13 و 80/23 میباشد."