خلاصة:
عوامل روندیابی آبراهه ها و موقعیت مکانی زیرحوضه ها در سیلاب خروجی حوضه تاثیر گذارند. از این رو برای اجرای برنامه های کنترل سیل در بالادست حوضه های بزرگ آبخیز باید نحوه ی تاثیر آنها را بر سیلاب حوضه ارزیابی کرد و با توجه به سهم این عوامل در سیلاب خروجی، آنها را اولویت بندی نمود. در این پژوهش از روش شبیه سازی هیدرولوژیکی توسط نرم افزار HEC-HMS برای بازسازی مدل حوضه و بررسی و روندیابی هیدروگراف های سیل در آن و نیز برای تحلیل حساسیت دبی سیلابی حوضه نسبت به تغییر دو پارامتر قابل مدیریت ژئومورفولوژی در سیلاب شامل: شیب، CN و مساحت در هر یک از زیرحوضه ها و در گستره ی منطقی خود استفاده شده است. نتایج نشان می دهد نحوه ی مشارکت زیرحوضه ها در سیل خروجی لزوما متناسب با دبی اوج زیرحوضه ها نبوده و زیرحوضه های با دبی اوج بیشتر ضرورتا تاثیر بیشتری در سیل خروجی حوضه ندارند. با اجرای روش حذف انفرادی زیرحوضه ها در مدل حوضه ی کرون و توسط نرم افزار HEC-HMS، مشخص گردید زیرحوضه ی S1 بیشترین سهم و زیرحوضه ی S8 کمترین سهم را در دبی سیلابی حوضه دارند، درحالی که زیرحوضه ای که کمترین دبی اوج سیلابی را داراست S18 می باشد که از لحاظ مشارکت در سیلاب حوضه در رده ی نوزدهم قرار می گیرد. همچنین آنالیز حساسیت زیرحوضه ها نسبت به متغیرهای قابل کنترل از نظر مدیریتی نشان می دهد که با اعمال اثرات روندیابی، زیرحوضه ها در مقابل تغییرات این متغیرها، رفتارهای متفاوتی داشته اند. در آنالیز حساسیت شیب و CN، مشخص شد تعدادی از زیرحوضه ها با افزایش این دو پارامتر در گستره ی منطقی خود، اثر کاهشی بر دبی سیلابی حوضه داشته اند (تاثیر معکوس) و در سایر زیرحوضه ها تاثیرات آنها بر دبی سیلابی حوضه، مستقیم بوده است. در آنالیز حساسیت شیب مشخص شد تغییرات مساحت، مستقیما در تمام زیرحوضه ها با دبی سیلابی کل حوضه در ارتباط است ولی زیرحوضه های بامساحت بیشتر الزاما در گستره ی تغییرات خود تاثیر بیشتری بر دبی سیلابی کل حوضه ندارند. همانطورکه زیرحوضه ی S7 با وجود مساحت بیشتر نسبت به دو زیرحوضه ی S2، S3 با مساحت کمتر، حساسیت کمتری نسبت به تغییر مساحت دارد.