خلاصة:
امروزه تجارت و سیاست های توسعه ی تجاری به عنوان عواملی که میتوانند بر بهرهوری تاثیر گذار باشند، از اهمیت ویژهای برخوردارند. در واقع ، سیاست های آزاد سازی تجاری به واسطه ی ایجاد رقابت بین بنگاهها، کارایی اقتصادی را در کل اقتصاد افزایش داده و باعث بهبود تخصیص عوامل و منابع تولیدی در بخش های مختلف جامعه شدهاند. این مقاله به بررسی اثر آزاد سازی تجاری بر بهرهوری کل عوامل تولید (TFP) در مجموعه ای از کشورهای اسلامی بین سالهای ١٩٨٥-٢٠٠٤ میلادی پرداخته است . نتایج حاصل از برآورد الگوها نشان داد که در اغلب کشورهای منتخب ، آزاد سازی تجاری دارای ارتباط مستقیم و معنیداری با بهرهوری کل عوامل تولید است . افزایش سیاست های آزاد سازی تجاری و به تبع آن باز بودن اقتصاد در این کشورها، منجر به افزایش بهرهوری کل عوامل تولید شده است . علاوه بر آزاد سازی تجاری، متغیرهای تورم، سرمایه ی انسانی و انحراف قیمت های محلی از PPP نیز از جمله عواملی هستند که دارای اثر معنیداری بر بهرهوری کل عوامل تولید در این گروهها و در طول دورهی مورد بررسی بودهاند.
Trade and trade policies can have a major impact on economic productivity. In fact trade freedom policies tend to improve economic efficiency and bring about a better allocation of resources through enhanced competition for the economy as a whole. In this study the role of trade liberalization in improving total factor productivity has been studied. The hypothesis tested is that trade liberalization has a positive impact on productivity. The countries studied to test the hypothesis are a group of Islamic countries which are members of the Organization of Islamic Conference (OIC). The data covers the period between 1985 and 2002. We used the ratio of exports plus imports to GDP for each country as an index for trade liberalization. The model used in the study is based on the work done by Miller and Apadiya using a panel data approach. The results indicated that trade liberalization among the selected Islamic countries has had a major impact on the total factor productivity (TFP). Other than economic freedom، variables such as inflation، human capital and price deviations from PPP also showed to have a significant impact on the total factor productivity of the countries during the period of the study.
ملخص الجهاز:
"به این ترتیب که برای این که بتوانیم اثرات باز بودن اقتصادی را بر بهره وری بسنجیم ، در مرحله ی اول با استفاده از روش تابع تولید و طبق دو نظریه ی منکیو و نظریه ی اسلام ، بهره وری کل عوامل تولید را محاسبه می کنیم و در مرحله ی دوم با در نظر گرفتن مجموع صادات و واردات به GDP به عنوان شاخص آزادسازی تجاری و همچنین با متغیرهای کنترلی مناسب از جمله سرمایه ی انسانی ، تورم ، نسبت رابطه ی مبادله و انحراف قیمت های محلی از PPP٣٢ مدل را رگرس می کنیم .
٦- تخمین مدل اصلی و تجزیه و تحلیل نتایج در این قسمت از مطالعه با استفاده از مقادیر به دست آمده بهره وری کل عوامل تولید (از هر دو تابع تولید) در مرحله ی قبل و آمارهای مربوط به متغیرهای آزادسازی تجاری ، نرخ تورم ، نسبت رابطه ی مبادله ، سرمایه ی انسانی و انحراف قیمت های محلی از PPP در سال های بین ٢٠٠٤- ١٩٨٥ به تخمین معادله ی (٧) به طور جداگانه برای سه گروه از کشورهای اسلامی که بر اساس مطالعه ی کبیر حسن (٢٠٠١) تقسیم بندی شده بودند، می پردازیم .
با توجه به نتایج حاصل از تحقیق مبنی بر اثر مثبت آزاد سازی تجاری بر بهره وری کل عوامل تولید، این کشورها می توانند سیاست های توسعه تجاری و راه کارهای متناسب با آن (همچون سیاست های توسعه تجارت ، کاهش مقررات ، شناساندن نقش مهم R&D در امر تولید و بهره وری بالاتر) را به عنوان اصلی مهم درکنار برنامه ریزی بلندمدت وکوتاه مدت خود مد نظر قرار دهند."