خلاصة:
خوابنامه ها، یکی از انواع متون ادبی هستند که گاه در قالب تعبیر خواب و زمانی به صورت شرح یک خواب نگاشته شده اند. یکی از دوره های تاریخی در خور توجه از بعد خوابنامه نویسی، عصر قاجاریه است. خوابنامه های عصر قاجار، مضامین انتقادی، سیاسی و اجتماعی را در خود جای داده اند. در میان این خوابنامه ها می توان به آثاری چون خلسه ی اعتماد السطنه، رویای صادقه ی سید جمال الدین واعظ اصفهانی، رویای صادقه محمد حسن تاجر کاشانی و خواب شگفت از ملافتحعلی اصفهانی اشاره کرد. مقاله ی حاضر که بر مبنای تحقیقات تاریخی ساماندهی شده و به شیوه ی توصیفی-تحلیلی به پرسش های پژوهش که دلایل رویکرد نویسندگان به قالب خوابنامه نویسی و وجوه اشتراک و تمایز خوابنامه ها است پاسخ دهد. دستاورد های این بررسی نشان می دهد که به رغم وجود برخی تفاوت ها و اختلاف نظر های جزئی نویسندگان خوابنامه ها، صبغه ی انتقادی داشته و ضمن به چالش کشیدن نظم سیاسی- اجتماعی عصر خویش، مروج افکار نوگرایانه بوده اند. این نویسندگان برای مصونیت از فضای استبدادی نظرات انتقادی خویش را در قالب خواب مطرح نموده اند.
Dream-interpreters are one kind of literary texts which are divided into two categories: 1-interpretation of a dream 2- explanation of a dream. Qajar era، is one of considerable historical periods in dream-interpreter writing. In this period، written dream-interpreters also contain critical، political and social contents. From among these dream-interpreters we can refer to Etemad Saltane’s Ecstasy، Seid Jamal-A-Din’s True Dream، Mohammad Hassane TajereKashani’s True Dream and Molla Fathalie Esfehani’s Wonderful Dream. In each of these dream-interpreters، the writer، choosing a certain style، expresses social-political issues in the form of a dream and meanwhile poses his modern and constitutionalistic thoughts. The present paper، which is organized based on history researches - studies the content of dream-interpreters and also the purpose of their writers in a descriptive-analytic way.