خلاصة:
خوش خلقی با مردم در شبکه گسترده ی روابط اجتماعی معصومین (ع) با اطرافیان ، همراهی بامحاسن و مکارم اخلاق فردی موجب تقویت اعتماد مردم به آنان می شود وسرمایه عظیم اجتماعی رافراهم می سازد که می تواند الگوی بارز و روشنی برای عموم مردم و به ویژه مسئولین ومدیران درهمه رده های مدیریتی درجامعه اسلامی باشد. این مقاله باروش توصیفی، تحلیلی و با استفاده از ابزارفیش نویسی – کتابخانه به بررسی این مسئله پرداخته و به این نتیجه رسیده است که برای به دست آوردن سبک زندگی (فردی واجتماعی ) اسلامی ،ائمه به عنوان الگو و اسوه شیعیان و همه جوامع بشری چگونگی زندگی اجتماعی و ارتباط با دیگران را درسایه اخلاق اجتماعی ترسیم نموده اند.
ملخص الجهاز:
ازطرفی انسان موجودی اجتماعی وبرای تأمین سعادت ورفاه خود ناچاراست که با دیگران مراوده وهمکاری داشته باشدوبه حکم آفرینش علاقه وگرایش به آزادی دارد اما با توجه به نکات ذکرشده این آزادی به طورمطلق امکان پذیر نیست و لازم است پایبند به ضوابط و معیارهایی باشد و همه افراد جامعه رفتار وروش خودرابرمبنای آن قرار بدهند تا نظام زندگی اجتماعی را پی ریزی کنند .
می توان به این نتیجه رسید که خداوند سبحان انسان را به سوی سعادت وهدف آفرینش راهنمایی می کند ودراین راه قوانین ومقرراتی که انسان باید درزندگی فردی واجتماعی خود به کار بگیرد برای او مشخص فرموده است وبا توجه به قدرت اراده واختیار که دروجود بشر نهاده انسان می تواند آن الزامات وقوانین را برای رسیدن به سعادت انجام بدهد به همین دلیل برهرانسان عاقل وفهیمی لازم است که با مراجعه به قرآن وسیره اهل بیت(ع) ازاین سرچشمه معرفت کسب فیض کرده وراه سعادت را پیش بگیرد.
نکته مهم این است که انسان اگر نفس خود را از رذایل پاک نکند نمی تواند آن را به فضایل آراسته کند ونفس آماده درک وپذیرش فیوضات وبهره های الهی نمی شود.
ولی ازآیات قرآن اینگونه برمی آید که اجتماعی بودن انسان درمتن خلقت آفرینش او پی ریزی شده است (حجرات 13) وازطرفی گرایش به فضایل اخلاقی نیز از فطرت بشر سرچشمه گرفته ودرجان وروان او ریشه دارد وشکوفایی آن نیازمند تربیت است که این مهم دراجتماع ودرتأسی به پیشوایان دینی امکان پذیر خواهد بود.