خلاصة:
:پاسخهای عاطفی هنگام تمرینهای ورزشی از اهمیت زیادی برخوردارند.ولی در
پژوهشهای رفتار ورزشی به آنها توجه چندانی نشدهاند.هدف از انجام این پژوهش، تعیین
ارتباط بین انگیزش درونی، بیرونی و خود مختاری نسبی با متغیرهای عاطفه مثبت و منفی
پس از انجام تمرینهای ورزشی در زنان باردار در دوره دوم حاملگی بوده است.شرکت کنندگان در پژوهش حاضر را 197 نفر از زنان باردار در دوره دوم حاملگی
شهرستان اصفهان تشکیل دادند که درباره تمرینهای ورزشی و مقیاس عاطفه مثبت و منفی به
پرسشنامههای مقیاس انگیزه پاسخ دادند. برای سنجش خودتعیینی، پژوهشگران از مقیاس
شاخص خودمختاری نسبی و برای گزارش انگیزههای خود تعیین شده، از افراد برای شرکت در
جلسات تمرین ورزش استفاده کردند.در هر جلسه تمرین، تمام شرکت کنندگان قبل از شروع
تمرین به مدت 15 دقیقه به تمرینهای ذهنی میپرداختند.پس از آن به مدت 20 تا 30
دقیقه برنامههای تمرینهای ورزشی را اجرا میکردند.در پایان جلسه نهم تمرین،
بلافاصله به سؤالات مقیاس عاطفه مثبت و منفی پاسخ میدادند.تمرینها نه جلسه(سه جلسه
در هفته)به طول انجامید.نتایج پژوهش حاضر نشان دادند:اولا، زنان بارداری که در تمرینهای ورزشی شرکت
داشتند، به طور معناداری در مقیاس انگیزه تعیین شده توسط خود نمرههای بالاتری را
به دست آوردند.ثانیا، رابطه معناداری بین انگیزهتعیین شده توسط زنان
باردار در دوره دوم حاملگی و عاطفه مثبت به دست آمد.ثالثا، شرکت در کلاسهای
تمرینهای ورزشی در دوره بارداری، سبب افزایش خلق مثبت در شرکت کنندگان شد.بر اساس این پژوهش توصیه میشود، خود افراد برای شرکت در کلاسهای مربوط به
تمرینهای ورزشی تصمیم بگیرند و آن را فعل مختار خود بدانند.این نتیجه برای
برنامههای ترغیب کننده به فعالیتهای ورزشی، به خصوص تمرینهای هوازی اهمیت فراوانی
دارد.همچنین در این تحقیق، بر لذت و انگیزه درونی به عنوان عناصر مهم در تداوم
برنامههای تمرینهای ورزشی تأکید شد.
ملخص الجهاز:
"هدف از انجام این پژوهش، تعیین ارتباط بین انگیزش درونی، بیرونی و خود مختاری نسبی با متغیرهای عاطفه مثبت و منفی پس از انجام تمرینهای ورزشی در زنان باردار در دوره دوم حاملگی بوده است.
هسته این نظریه، پیگیری هدفها و رفتارهایی است که به نتایج مثبت یا منفی(از قبیل بهبود شرایط عاطفی)منجر میشود و به میزان تعیین آنها توسط خود فرد مربوط میشود، زیرا رفتارهایی که بر مبنای ایگیزه درونی انجام میشوند، نیازهای اصلی شایستگی و خودمختاری را بیشتر ارضا میکنند و بر ارتقای خلق و عاطفه افراد تأثیر بیشتری دارند.
2. بین انگیزههای درونی بانوان در دوره دوم حاملگی برای شرکت در تمرینهای ورزشی، عاطفه مثبت پس از شرکت در تمرینهای ورزشی و استفاده از تمرین ذهنی به منظور ادامه تمرینهای ورزشی، رابطه وجود دارد.
برای مقایسه دو نوع انگیزه خودتعیینشده و انگیزه خودتعییننشده، همچنین برای بررسی رابطه بین متغیرهای انگیزشی و عاطفه مثبت و منفی قبل و پس از تمرین ذهنی به عنوان مکمل تمرینهای ورزشی، از ضریب همبستگی برای تجزیه و تحلیل استفاده شد.
در جدول 3، ضرایب همبستگی بین عاطفه مثبت پس از تمرین ذهنی، به عنوان مکمل تمرینهای ورزشی و زیرمقیاسهای انگیزه درونی و نمره کلی شاخص خود مختاری نسبی آمده است.
اما تفاوت مهم بین خلق مثبت القاشده از طریق داروها با ورزش در این است که در استفاده از داروها برای القای خلق مثبت، هم نظمبخشی بیرونی و هم انگیزه بیرونی وجود دارد و میتوان فعالیها را نیز در آن کنترل کرد بنابراین، هر چند ممکن است فرد احساس خلق مثبت کند، اما چون منشأ آن را خود فرد تعیین نکرده است، احساس سرزندگی ندارد(10 و 16 و 17)."