خلاصة:
رئالیسم وهمی اصطلاحی در مکتب های ادبی است که نام روسیه و نویسنده بزرگ آن داستایفسکی را تداعی می کند. این سبک میان نویسندگان ایرانی ای هم گسترش یافت که ازطریق ترجمه با آثار نویسندگان جهان به ویژه روسیه آشنایی کسب کرده بودند و به دلایل فرهنگی زمینه و آمادگی پذیرش چنین روشی را داشتند. رئالیسم وهمی نظریه ای نو در مکتب های ادبی است که در بطن خود واقعیت و وهم و گمان را درهم می آمیزد و درحین پرداختن به واقعیت بیرونی، واقعیت را برمبنای درون انسان به تصویر می کشد. همین سبب می شود که خواننده در شناخت حقیقت دچار تردید و دودلی شود. دربین نویسندگان ایرانی، خسرو حمزوی بیش از دیگران به این سبک گرایش دارد و رمان شهری که زیر درختان سدر مرد یکی از بهترین رمان های این نویسنده است که رگه های رئالیسم وهمی را به وفور می توان در آن یافت. در این رهیافت رمان شهری که زیر درختان سدر مرد براساس رئالیسم وهمی به روش توصیفی ـ تحلیلی بررسی می شود.
Fantastic Realism is a genre which remind us of Russia and its great writer Dostoevsky. This genre has been developed in Iran among Iranian writers who have been familiar with the books of world literature، especially Russian literature. Fantastic Realism employs and combines reality and imagination، and while it concerns the reality related to human beings، it pictures that kind of reality which is internal. That is why the reader has some difficulty in finding the true meaning in such novels. Among the Iranian writers، Khosro Hamzavi is more inclined to this genre and the novel The City which Died under the Cedar Trees is one of the best novels of this writer which is written on the basis and reflects Fantastic Realism. The City which Died under the Cedar Trees is discussed in this paper based on Fantastic Realism using a descriptive-analytic method.
ملخص الجهاز:
"در مقولة اول ، تمرکز بر حوزه هایی از حیات بشر است که در زمانة خود به طور خاص "واقعی " قلمداد می شوند (مانند انبوه شخصیت های ذلیل و مظلوم که بر شالودة جزئیات عینی از زندگی معاصر استوارند) و مقصود از مقولة دوم همان چیزی است که دانلد فنگر سنت های "رئالیسم رمانتیک " (گوگول ، دیکنز، بالزاک ، سو) خوانده است ؛ یعنی به تصویرکشیدن همین بافت اجتماعی به واسطة تمهیدات ملودرام و رمان گوتیک ، به واسطة عناصر معمایی ، رازآمیز، حالات پرشور و شدت ، تعلیق ، عرفان ، امر غیبی و رازگونه ، بیماری به مثابة راهی برای رسیدن به معرفتی والاتر، شور و شدت قمار، آگاهی و حساسیت مضاعف ، موقعیت های شدیدا احساسی و عاطفی ، استعاره های دور از ذهن ، تفاوت های حاد، رؤیا، ناخودآگاه ، تصادف ، تداخل یا محو تمایزهای متعارف و سنتی و غیره (وی .
بررسی حالت های روانی شخصیت های دیگر رمان یکی از ویژگی های اساسی رئالیسم وهمی آشکارشدن آن در موقعیت حاد روانی و گرایش به مضامینی چون رؤیا و ناخودآگاه و انحرافات است ؛ بدین معنا که فرد دچار فشارهای شدید روحی و روانی می شود و در این زمان است که به ناخودآگاه خود و انحرافات روحی سوق پیدا می کند.
همان طور که در صدسال تنهایی مارکز و عزاداران بیل ساعدی یا رمان های داستایفسکی شاهد هستیم ، مکان وقوع این داستان ها وجود خارجی و جایی روی نقشه ندارد؛ درعین حال ویژگی ها و توصیفات این مکان ها به گونه ای است که هر خواننده درعین اینکه با مکان احساس غرابت می کند، ذهنش به سوی سرزمینی که داستان در آن می تواند رخ داده باشد منعطف می شود و شباهت آن را با مکان هایی که با آن آشنایی دارد حس می کند."