ملخص الجهاز:
"در هر صورت،چنانچه اجارهکننده اختیار داشته باشد دارایی مورد اجاره را به قیمتی خریداری کند که پیشبینی میشود به مراتب کمتر از ارزش منصفانه آن در زمان قابل استفاده بودن اختیار خرید میباشد و در آغاز قرارداد نیز اطمینان معقولی درباره استفاده از این اختیار وجود داشته باشد، حد اقل مبلغ اجاره عبارت از حد اقل اجاره بهای قابل پرداخت در طول دوره اجاره به اضافه مبلغ مورد نیاز برای استفاده از اختیار خرید مزبور است.
اجارههای سرمایهای باید تحت عنوان دارایی و بدهی و به مبلغی معادل ارزش منصفانه دارایی مورد اجاره در آغاز اجاره یا به ارزش فعلی حد اقل مبالغ اجاره،هر کدام کمتر است،در ترازنامه اجارهکننده منعکس شود.
در مورد اجارههای سرمایهای ممکن است شکل قانونی اجاره به گونهای باشد که اجارهکننده مالکیت دارایی مورد اجاره را به دست نیاورد،اما محتوا و واقعیتهای مربوط به اجاره مبین آن است که اجارهکننده با تعهد پرداخت مبلغی تقریبا برابر ارزش منصفانه دارایی به اضافه هزینه مالی مربوط،منافع اقتصادی حاصل از به کارگیری دارایی مورد اجاره را برای بخش عمده عمر اقتصادی آن تحصیل میکند.
برای تعیین کاهش ارزش دارایی مورد اجاره و به عبارت دیگر فزونی مبلغ دفتری نسبت به منافع اقتصادی آتی مورد انتظار دارایی، از بیانیه شماره 11 رهنمودهای حسابداری تحت عنوان"حسابداری داراییهای ثابت مشهود" استفاده میشود.
برای اجارههای عملیاتی،مبالغ اجاره(به استثنای هزینههای خدماتی نظیر بیمه و نگهداری)برمبنای خط مستقیم به عنوان هزینه دوره شناسایی میشود،مگر اینکه مبنای سیستماتیک دیگری معرف الگوی زمانی کسب منافع اقتصادی دارایی توسط استفادهکننده باشد،حتی اگر پرداختهای مربوط به اجاره بر آن مبنا نباشد."