خلاصة:
طنز از انواع فرعی ادبیات و زادة اعتراض است . آیینه ای است که نظارگان چهرة هرکس جز خود را در آن می بینند. طنز را تصویر هنری اجتماع نقیضین نیز دانسته اند. طنزپردازی در حکایات فارسی سابقه ای دیرینه دارد، اما سابقة آن در داستان های کوتاه به بعد از مشروطه بر می گردد. درون مایه ، آماج و شگردهای طنزپردازی مهم ترین عناصر آن به شمار می آیند. مراد از شگردها، تکنیک ها و شیوه های طنزپردازی است که عمده ترین آنها عبارتند از: ناسازگاری واژگانی ، موقعیتی ، گفتمانی ، معنایی ، کوچک گردانی ، بزرگ نمایی ، نقیضه و تخریب سمبول ها. رسول پرویزی (۱۲۹۸-۱۳۵۵) با انتشار داستان کوتاه «شلوارهای وصله دار» (۱۳۳۶) به شهرت رسید. این مجموعه دارای زبان ادبی - محاوره ای و مایه ور از طنزهای گزنده و آموزنده است و نویسندة آن به کمک طنز به طرح دیدگاه های انتقادی خود می پردازد و برای گیرایی و تاثیرگذاری بیشتر، از غالب شگردهای طنزپردازی سود می جوید. طنز پرویزی طنز معنایی است . او ناسازگاری موقعیتی را در هردو محور افقی و عمودی پدید می آورد. با نقیضه گویی نگرش های متناقض کهن و معاصر را به چالش می کشاند و با ناسازگاری معنایی تناقض گفتارها و رفتارها را. از کوچک گردانی ایماژی و تصویری برای تحقیر تصمیم گیران بی کفایت و تدبیر بهره می برد و با تخریب سمبول ها به اثبات حقارت نمادها و ترویج جسارت مبارزه با مستبدان مبادرت می ورزد. به طور خلاصه می توان گفت طنزهای پرویزی بیشتر در انتقاد از فقر اقتصادی و فرهنگی شکل می گیرند.
Satire is one of the sub-types of literature born of protest. It is a mirror that everyone can see the faces of others but himself. Satire has been known as artistic picture of contradictions. Satire has a long history in the Persian tales، but its history in the short story goes back to the period after Constitution. Themes، objectives، and satiric methods are the most important elements of it. Methods means satiric techniques and practices including vocabulary incompatibility، situational، discourse، semantic، underestimation، overestimation، parody، and destroying symbols. Rasoul Parvizi، by publishing the short story called "patchy pants"، became famous. This collection has literary language- spoken and motifs from biting and informative satires and its author، through using satire، mentions his critical insights، and uses most satiric techniques to influence and attract readers. Parvizi’s satire is a sense of humor. He creates conflicting situation both in vertical and horizontal axis and challenges ancient and contemporary attitudes with contradictions، and contradictory discourses and practices with semantic inconsistencies. He uses image underestimation to humiliate incompetent decision and policy makers، and، by destroying symbols، proves the inferiority of symbols and encourages fighting with dictators. In sum، it can be said that Parvizi’s satires are formed to criticize the economic and cultural poverty.
ملخص الجهاز:
"رسول پرویزی مهمتـرین اثر خود، «شلوارهای وصله دار» را با زبان ادبی ــ محـاوره ای و بـا محتـوای اجتمـاعی ، فرهنگی و اخلاقی به نگارش درآورد و صرف نظر از درون مایه ها و آماج طنـز در کتـاب شلوارهای وصله دار که به یقین در توفیق چشمگیر آن مؤثر بوده انـد، بـی تردیـد یکـی از عوامل موفقیت این اثر، کاربرد شگردهای ویژة آن است .
. ٥- شگردهای طنزپردازی در شلوارهای وصله دار پرویزی برای آفرینش طنز فاخر از شگردهای متعـددی اسـتفاده مـی کنـد کـه بـه تشریح مهمترین آنها پرداخته می شود: ٥-١- ناسازگاری واژگانی پرویزی از این شگرد بسیار کـم بهـره مـی بـرد، مـثلا مـی آورد: «فـرش کرمـان را درویشانه می پسندند و زن زیبا را درویشانه در آغوش می کشند و می نـاب را لاجرعـه و درویشانه سر می کشند.
وی با نگاه انتقـادی بـه درون مایـة داسـتان پادشـاه و کنیزک ، شخصیت و حادثه هایش را تحلیل کرده ، ناهماهنگی های این داستان عرفـانی بـا دنیای مادی ما را به سخره می گیرد و با جانبداری از زرگر مظلوم ، علاقة خود را به دفاع __________________________________________________________________ از مظلومان و نیازمندان ، به تصویر می کشد: «اگر حال یا شهامت نـدارم کـه از مظلومـان هم زمان دفاع کنم ، بگذارید برای دفاع مظلومی که هفتصد سال پیش می زیست و کـاری به کار کسی نداشت ، شمشیر بکشم و مدافعه کنم ."