خلاصة:
اعتماد اجتماعی از جمله دستاوردهای اجتماعی است که در روابط و تعاملات انسانی نقشی حیاتی ایفا می کند. محور اساسی تعاملات اجتماعی «اعتماد» است.نقش اعتماد در تعامل گروه های کوچک یا بزرگ متفاوت است. اعتماد باعث می شود افراد در روابط اجتماعی خود با دیگران هر گونه بد گمانی را کنار بگذارند و روابط صمیمانه ای برقرار کنند، بدون اعتماد چنین روابطی شکل نمی گیرد. در این تحقیق هدف ما بررسی این سوال بود که در شرایط فعلی شهر تهران تعاملات اجتماعی چگونه می تواند در شکل گیری و نگه داشت اعتماد اجتماعی نقش موثری داشته باشد.
تحقیق حاضر علی- توصیفی است و روش مورد استفاده پیمایشی. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. برای نمونه گیری از روش خوشه ای تصادفی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه شهروندان بالای 18 سال ساکن مناطق 3 و 17 شهر تهران در سال 89 است. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و براساس آن 400 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.
اعتماد اجتماعی با شش بعد صداقت، صراحت، سهیم کردن، تمایلات همکاری جویانه، اطمینان و اعتماد کردن سنجیده شده است. یافته های تحقیق حاکی از وجود رابطه معنادار بین متغیرهای تعاملات اجتماعی، پیوندهای اجتماعی، دگرخواهی، دینداری با میزان اعتماد اجتماعی است.
ملخص الجهاز:
"یافته های تحقیق حاکی از وجود رابطه معنادار بین متغیرهای تعاملات اجتماعی، پیوندهای اجتماعی، دگرخواهی، دینداری با میزان اعتماد اجتماعی است .
در هررابطۀ اجتماعی، چه روابط اعضای یک گروه کوچک دوستانه یا یک گروه نخستین و چه روابط اعضایی که مواضع گوناگونی را در جامعه اشتغال کرده اند، این ویژگی کم و بیش وجود دارد و تصور رابطه یا تعاملات اجتماعی بدون وجود حداقلی از اعتماد متقابل غیر قابل تصور است .
اما سؤالی در تحقیق حاضر در پی پاسخگویی به آن هستیم ، این است که در شرایط فعلی شهر تهران، تعاملات اجتماعی چگونه می تواند در شکل گیری و نگه داشت اعتماد اجتماعی نقش مؤثری داشته باشد؟ پیشینه ومتون نظری شارین جیگتو١ به این نتیجه رسیده است که هرچه افراد راحت تر بتوانند با هم کنار بیایند و کمتر از هم دور باشند (از نظر اجتماعی) اعتماد بیشتری بین آنها ایجاد میشود (شارین ، ١٩٩٦: ١٣٢-١١٩؛ به نقل از امیر کافی ١١:١٣٧٥-٨).
دورکیم وجود گروه های حرفه ای را ضروری می داند این گروها افراد را در ارتباط شخصی و نزدیک با دیگران قرار می دهند وامکان روابط اجتماعی و کنش منظم را فراهم می سازد ودر نتیجه پیوندهای عاطفی میان آنهارا شدت می بخشند.
در تحقیق حاضر دینداری به عنوان یکی از متغیرها با اعتماد اجتماعی رابطه داشته است که نظر دورکیم تأیید شده است هرچه قدر میزان این دینداری در افراد بیشتر باشد اعتماد اجتماعی نیز بیشتر می شود."