ملخص الجهاز:
"چون فراتر از تعابیر و ظواهر لفظی، راه درک سطوح بطونی آیات و نیز حقایق قرآن و معانی نمادین و رمزها و رازهای حروف مقطعه و مانند آن ـ که گاهی از فهم آن به عنوان تجربه درونی یاد می شود ـ برای انسان های عادی بسته است ـ جز آن که از طریق معصومان: به آن معارف راه یابند ـ به طور کلی، می توان گفت در این سطوح فراتعبیری که به بیان معصوم وابسته است، بخشی از آسیب ها به حوزه سندشناسی و دشواری های طریق صدور، بخشی به «تصدیق» محتوای رسیده و بخشی نیز به درک هم سویی این معارف با خطوط اساسی کلام خدا و روح حاکم بر قرآن بازمی گردد.
»(ال عمران: 162ـ163) و نیز آیه شریفه «و لکن البر من آمن بالله و الیوم الاخر» (بقره: 177) طبق فرهنگ محاوره و مسبوقیت ذهن به عرف عرب زبان، در آیه اول باید «لام» بر سر «هم» در تقدیر گرفت و آیه را چنین معنا کرد: لهم درجات عندالله؛ برای آنان نزد خدا درجاتی است؛ زیرا پیشینه این نوع معرفت، که خود انسان درجه باشد، در کار نبوده است.
در آیه دوم نیز باید کلمه ای مانند «بر» را مفروض گرفت و چنین گفت: لکن البر بر من آمن بالله یا آن را حمل بر مبالغه کرد؛ مانند: «زید عدل» تا با معیارهای ذهنی مفسر هم سان شود؛ چون در اینجا نیز مفسر نمی تواند از یگانگی عمل و عامل و عینیت آن، که در حوزه انسان شناسی ویژه قرآن و نوآوری های وحی، کاملا قابل درک است، پرده بردارد و این در واقع، محروم کردن خود از نوآوری های معارف بلندی است که قرآن ارائه داده است."