ملخص الجهاز:
"پیامهای تصویری،با قوانین و نحو خاص خود خوانده میشوند،اما این زبان برای افرادی که فقط میتوانند واژهها را بخوانند،قابل درک نیست.
در آن زمان، دیگر هیچ مانعی میان این دو ساختار نمادین وجود نخواهد داشت و واژهها و تصاویر،به یک شیوه ارتباطی نیرومند به یادماندنی تبدیل خواهند شد.
مشکل مهم دیگری که زبانشناسان درباره در نظر گرفتن تصاویر به عنوان یک زبان دارند،این است که هیچ نحو شناخته شده یا نظمی در تصاویر وجود ندارد که بتوان عناصر تصویر را مشاهده کرد.
اما به دلیل آنکه تصویر مستقیم یا با واسطه،چیزی نیست خبر مجموعهای از علایم،حوزه نحو توجه و علاقه بیشتر متخصصان ارتباط تصویری را به خود جلب کرده؛چرا که یک تصویر مجموعهای از عناصر گرفیگی و دربرگیرنده معنا برای بیننده است.
با این همه، وقتی آشکار میشد که تصاویر به صورت ناشیانه،فقط برای پیامهای بلند و پیچیده مورد استفاده قرار میگرفتهاند،تصاویر آنچنان ساده میشوند که میتوان از آنها در زمینههای گوناگون بهره جست.
این درک و تفکر ادراکی،از اهمیت حسی برخوردار است به باور لانگر:«سگها به نقاشی اعتنایی ندارد؛ چرا که آنان فقط بومهای رنگی و نه تصاویر را مشاهده میکنند.
بیشتر متخصصان،درباره این موضوع توافق نظر دارند که تصاویر مجموعهای از علایم هستند و بنابراین،هنگامی که در ذهن خوانده شوند،به زبان تبدیل میشوند.
وقتی واژهها و تصاویر،جایگاه یکسانی در همه رسانههای ارتباطی دارند،علایم فرهنگی که یک جامعه را توصیف میکنند،نه تنها با کارآرایی بیشتری از یک نسل به نسل دیگر میرسند،بلکه در این نسل،زمان حال و مکان حاضر، فرهنگهای گوناگون قادر خواهند بود اندکی بهتر یکدیگر را درک کنند."