خلاصة:
این مقاله به تفاوت های آوایی زبان فارسی و چینی و نقش آن در درست نوشتن کلمات فارسی توسط
زبان آموزان چینی می پردازد. در یادگیری زبان دوم هر اندازه تفاوت های زبان مبدا و مقصد اندک باشد،
زبان آموزان، زبان دوم را آسان تر می آموزند. زبان های فارسی و چینی تفاوت های نحوی، واژگانی، الفبایی و آوایی بسیار ی دارند. شناختن این تفاوت ها و تکیه بر آنها می تواند مشکلات یادگیری آنها را تا اندازه چشم گیر ی کاهش دهد. تفاوت های آوایی این دو زبان، تاثیر مستقیمی در یادگیری نوشتن، تلفظ کلمات و شنیدن زبان آموزان چینی دارد. اگر زبان آموزان در مراحل ابتدایی زبان آموزی، با تلفظ درست کلمات آشنا شوند، می توانند شکل درست کلمات را بنویسند و به درستی آن را بیان کنند.
این مقاله با استفاده از داده هایی که از نوشته های زبان آموزان چینی به دست آمده، به اجمال، به تفاوت های آوایی دو زبان چینی و فارسی اشاره می کند. نتایج این تحقیق می تواند در بهبود توانایی نوشتن زبان آموزان چینی در آموزش زبان فارسی به عنوان زبان دوم، با تمرکز بر ارتباط مستقیم صورت آوایی و نوشتاری همخوان ها موثر باشد.
ملخص الجهاز:
"از دیدگاه غضنفری، هرچه شباهتهای بیشتری از لحاظ جایگاه و شیوه تولید در بین همخوانهای این دو زبان وجود داشته باشد، دانشجویان در تلفظ آنها کمتر دچار اشتباه خواهند شد و هر چه تفاوت بیشتر باشد، اشتباهات تلفظی بسیار بیشتر خواهد بود.
بنابراین اگر تفاوت آوایی این دو زبان در آموزش زبان فارسی به عنوان زبان دوم مورد توجه قرار گیرد، زبانآموزان چینی خواهند توانست کلمات را درست بنویسند و اشتباهات کمتری در املای فارسی خواهند داشت.
شیوه پژوهش گروه نمونه این پژوهش، 35 فارسیآموز چینیزبان هستند که از بین زبانآموزان چینی «مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بینالمللی امام خمینی قزوین(ره)» و از طریق روش تصادفی و بدون در نظر گرفتن متغیرهایی مانند جنس و سن برگزیده شدهاند.
جدول7: ویژگیهای همخوانهای اشتباه تلفظ شده چینیها از نظر شیوه و جایگاه تولید (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) به نمونههایی از نوشته زبانآموزان و خطاهای نوشتاری آنها در زمینه ضعف تشخیص شنیداری و ضعف در تعمیم آواها با حروف در جدول 8 اشاره میشود.
جدول 8: خطاهای نوشتاری در ضعف تشخیص شنیداری و تعمیم آواها (رجوع شود به تصویر صفحه) مشکلات یادشده بنابر دلایل دیگری مانند تفاوتهای الفبایی نیز پیش میآید: «در خطهای الفبایی مانند زبان فارسی، برای هر واج در زبان، یک نشانه خطی در نظر گرفته میشود.
Zheng, Cui, & Park, Tae-Ja, (2013), "An Analysis of Errors in English Writing Made by Chinese and Korean University Students", Theory and Practice in Language Studies, vol."