ملخص الجهاز:
"بعد از یک دوره زمانی، هدفهای قدیمی مقررات و نقش نظارتی آن که تضمین قدرت پرداخت بود تبدیل به عرف معاملات سالم، حمایت مصرف کننده، پیروی از اصول، صداقت و راستی، تقویت بازارهای محلی و ایجاد بانک اطلاعاتی لازم برای هدایت بازارهای بیمه شده است.
این عناصر را میتوان به صورت زیر طبقهبندی کرد: الف)حقوق صاحبان سهام:سرمایه پرداخت شده و ذخیرههای آزاد(از حق بیمه) ب)قیمتگذاری تولیدات:نرخ فنی، هزینه مدیریتی، هزینه استحصال و فروش و شرایط نگهداری ذخیره.
هنگامی که شرکتهای بین المللی با آزادی، سرمایههای خود را در بازارهای مختلف بهکارمیاندازند یا جابهجا مینمایند، بر تنظیمکنندگان مقررات ضروری است که ضوابط سرمایهگذاری شرکتها را مورد بازبینی دقیق و مستمر قرار دهند.
سنگاپور نیز از سال 1992 شرایط موجود را محکمتر کردهاست مانند درج 3 شرط موازی به این صورت که حاشیه امنیت قدرت پرداخت باید مبلغی کمتر از 5 میلیون دلار سنگاپور نباشد یا 50 درصد حق بیمه خالص یا 50 درصد ذخیرههای خسارت، هر کدام بیشتر باشد.
ب)قیمتگذاری تولیدات جنبه دیگر مقررات بیمهای در بیشتر کشورهای در حال توسعه که از اختیارات نظارتی است، اطلاع از ساختار نرخگذاری شرکتهای بیمه است در شماری از کشورها بیمهگران باید قبل از اجرای نرخ، اعمالی را به تصویب مراجع ذیصلاح برسانند(ثبت، تصویب و اجرا)، در حالی که برخی دیگر تنها برای آکاهی از نرخ جدید اعلام آن را کافی میدانند(ثبت و اجرا).
دبیر انکتاد در گزارش 1987 خود چنین اظهار داشته است: «وظیفه راهبری و ایجاد امنیت معاملات اتکایی بیشتر بر دوش شرکتهای واگذارنده است و از آنجا که آنها برای انتخاب بیمهگران اتکایی آزادند تحلیل و بررسی سلامت اتکایی همیشه جامع نیست."