خلاصة:
در سال های اخیر، ایران باروند روبه رشدونگران کننده طلاق درهمه استان هامواجه شده است.ازین رودراین پژوهش به بررسی نقش پیش بینی کنندگی دلبستگی اجتنابی واضطرابی ومهارت حل مسأله خانواده، دراحتمال طلاق پرداخته شد.این پژوهش به لحاظ هدف توسعهای وازنظرروش همبستگی بود.جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متأهل شهرمشهدبودکه باتوجه به ماهیت روش پژوهش که جزء طرح های همبستگی محسوب می شودو تعدادمتغیرهای پژوهشی، 400 نفربه شیوه دردسترس انتخاب وبه پرسشنامه های احتمال طلاق، اجتناب واضطراب درروابط نزدیک وحل مسأله خانواده پاسخ دادند.ازاین تعداددرنهایت 388نفربه عنوان حجم نمونه تعیین شدند.برای بررسی نقش پیش بینی کنندگی دلبستگی اجتنابی، دلبستگی اضطرابی ومهارت حل مسأله خانواده دراحتمال طلاق ازآزمون رگرسیون همزمان استفاده شد.نتایج حاصل ازتحلیل داده هانشان داد، R2 اصلاح شده چندگانه بین متغیرهای دلبستگی اجتنابی، دلبستگی اضطرابی و مهارت حل مسأله دراحتمال طلاق 33/0 بودکه متغیرهای پیش بین 33درصداز واریانس احتمال طلاق راتبیین میکردند.ازاین بین، دلبستگی اجتنابی ومهارت حل مسأله قادربه پیش بینی احتمال طلاق بودند، امادلبستگی اضطرابی نقشی درپیش بینی آن نداشت. در مجموع نتایج این پژوهش نشان دادکه سبک دلبستگی اجتنابی و مهارت حل مسأله زنان می تواندازعوامل پیش بینی کننده ی مهم احتمال طلاق ایشان باشدچراکه توانایی حل مسأله خانواده یکی ازعوامل تعدیل کننده اثرات رویدادهای منفی زندگی است وسبک دلبستگی،عامل مهمی است که عملکردسالم وناسالم زناشویی راتوجیه می کندوروشی برای پاسخگویی به دلایل ناسازگاری زوجهاارائه میدهد
Iran has been dealing with a worrying and increasing number of divorces in recent years. The current study investigated the predictive role of problem-solving skill، avoidance and anxiety in relationships and predicting divorce. Furthermore، the study employed a correlation method with development purpose. The target population included 400 married women between 20 to 45 years old from Mashhad city، who were selected based on the methodology (correlation method) and the number of variables. They answered surveys about solving family problem، divorce probability، avoidance and anxiety in relationships and finally the sampling was reduced to 388 women. The simultaneous regression test was used to study the predictive role of independent variables such as avoidance، anxiety and problem-solving in divorce probability. According to the results of data analysis ، the multiple modified R2 among avoidance attachment، anxiety attachment، and problem-solving variables in divorce probability was 0.33. The predicting variables explained 33 percent of divorce probability variance. Accordingly، the avoidance and family problem-solving could predict the divorce; however، the anxiety variable had no significant role in prediction. The study found that problem-solving skill and avoidant attachment style in women can be an important predicting factor for women divorce. This is due to the fact that problem-solving is one of the moderating factors of the negative events effect in life and the attachment style is an important factor that justifies the healthy and unhealthy marriage functions. It can also provide a solution to incapability of couples.
ملخص الجهاز:
پیش بینی احتمال طلاق زنان بر اساس دل بستگی اجتنابی، دل بستگی اضطرابی و مهارت حل مسئله خانواده مریم السادات فخری ١، راحله مهدویان فرد٢، سید علی کیمیایی 3 تاریخ ارسال : ٩٦/١٠/١٨ تاریخ پذیرش : ٩٦/١٢/١٨ چکیده در سال های اخیر، ایران با روند روبه رشد و نگران کننده طلاق در همه استان ها مواجه شده است .
جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متأهل شهر مشهد بود که با توجه به ماهیت روش پژوهش که جزء طرح های همبستگی محسوب می شود و تعداد متغیرهای پژوهشی، ٤٠٠ نفر به شیوه در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های احتمال طلاق ، اجتناب و اضطراب در روابط نزدیک و حل مسئله خانواده پاسخ دادند.
درمجموع نتایج این پژوهش نشان داد که سبک دل بستگی اجتنابی و مهارت حل مسئله زنان می تواند از عوامل پیش بینی کننده ی مهم احتمال طلاق ایشان باشد چراکه توانایی حل مسئله خانواده یکی از عوامل تعدیل کننده اثرات رویدادهای منفی زندگی است و سبک دل بستگی، عامل مهمی است که عملکرد سالم و ناسالم زناشویی را توجیه می کند و روشی برای پاسخگویی به دلایل ناسازگاری زوج ها ارائه میدهد.
Lawrence, Bunde, Barry, Brock, Sullivan, Pasch, White, Dowd & Adams 3.
Jahnson, Cohan, Davial, Lawrence, Rogge, Karney, Sullivan, & Bradbury نتایج این پژوهش در چندین حوزه می تواند موردتوجه واقع شود.
Journal of Couple & Relationship Therapy, 9, 31-47.