خلاصة:
میزان آگاهی و اطلاعات هر جامعه بنیان نظام اجتماعی و نظام روانی آن جامعه به شمار می رود.
از این رو آگاهی افراد در شکل گیری ساختارها و نهادهای اجتماعی ، شخصیت افراد و حتـی رفتـار آن ها نقش به سزایی ایفا می کند. افزون بر محیط اجتماعی فردی ، محیط فرهنگـی نیـز کـه یکـی از گونه های محیط اجتماعی است ، در پیدایش بزهکاری موثر می باشـد. بنـابراین ، آگـاهی بخشـی در جامعه بدین منظور که نظام شخصیتی افراد به درستی شکل گیـرد و آن هـا بـه سـوی جامعـه پـذیری سوق داده شوند، بسیار ضروری است و باعث کاهش نرخ بزهکاری می گردد. مقاله حاضر درصدد است به بررسی راهکارهای «آگاهی بخشی »، بـه عنـوان یکـی از ابزارهـای پیشگیری اجتماعی از وقوع بـزه قاچـاق کـالا و ارز، پرداختـه و جایگـاه آن را در سیاسـت جنـایی تقنینی کشور در پرتو اسناد بالادستی من جمله قانون اساسی و سیاسـت هـای کلـی نظـام جمهـوری اسلامی ایران و هم چنین قانون اخیرالتصویب مبارزه با قاچاق کالا و ارز تحلیل کند
ملخص الجهاز:
"» به نظر می رسد نهادهای مسئول باید با ایجاد محتواهای مربوطه از طریـق دسـتگاه هـای تبلیغـی، فرهنگی ، پژوهشی و آموزشی (کـه وفـق مـاده ١٤ قـانون مبـارزه بـا قاچـاق کـالا و ارز موظـف بـه همکاری هستند) مانند استفاده از فضای مجازی ، رسانه ملی و ظرفیـت اطـلاع رسـانی در مـدارس و دانشگاه ها، نسبت به افزایش آگاهی بخشی اهتمام ورزنـد چراکـه از حیـث وجـود اسـناد بالادسـتی (قانون اساسی و سیاست های کلی نظام ) و هم چنین مقررات قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز توجـه کافی به نقش افزایش آگاهی و ارتقای فرهنگ شهروندان شده است ، لیکن صرف وجود مقـرره و الزام نهادهای مسئول کافی به مقصود نیست و لازم است جهت رسیدن به هدف ، مقـررات تـوام بـا ضمانت اجرای لازم گردند تا در صورت عدم انجام وظیفه نهادهای مسئول برخورد قانونی صورت پذیرفته و نتیجه نیز اطلاع رسانی گردد."