خلاصة:
مقدمه: هدف این پژوهش ارزیابی بهرهوری پژوهشی اعضای هیئت علمی گروههای علم اطلاعات و دانششناسی دانشگاههای تهران، بر اساس مجموعهای از شاخصهای چندگانه است.
روششناسی: این پژوهش با استفاده از روشهای پیمایشی و اسنادی به انجام رسیده و جامعه آن مشتمل بر آثار تمامی اعضای هیئت علمی گروههای علم اطلاعات و دانششناسی دانشگاههای دولتی تهران است که در سال ۱۳۹۳ بهصورت تماموقت به خدمت اشتغال داشتند. برای گردآوری اطلاعات از سیاهه وارسی استفاده شد و پس از تجزیه و تحلیل دادههای بهدستآمده با استفاده از نرمافزار اکسل، رتبه نهایی بهرهوری پژوهشی هر دانشگاه، بر اساس میانگین رتبههای بهدست آمده در شاخصهای چندگانه مشخص شد. در محاسبه رتبه بهرهوری پژوهشی هر گروه آموزشی، عملکرد پژوهشی هر گروه آموزشی بر اساس شاخصهای چندگانه [برونداد] نسبت به تعداد عضو هیئت علمی فعال در آن گروه آموزشی (منابع انسانی [درونداد]) لحاظ شد.
یافتهها: دانشگاههای تربیت مدرس، شاهد، شهید بهشتی و تهران در بیشتر شاخصهای کتابمحور، از رتبههای بهتری برخوردار بودند. به لحاظ تعداد اعضای هیئت علمی برگزیده در جشنوارههای ملی و بینالمللی، دانشگاههای شاهد و تربیت مدرس، در زمینه شاخص هرش و انتشار مقالههای خارجی، دانشگاههای خوارزمی، شاهد، تربیت مدرس و تهران، در زمینه انتشار مقالههای داخلی دانشگاههای تربیت مدرس، شاهد، تهران، الزهرا و خوارزمی، در زمینه همکاریهای بینالمللی، دانشگاههای خوارزمی، علوم پزشکی ایران، تربیت مدرس و شاهد، در زمینه انتشار مقالههای همایشهای بینالمللی، دانشگاههای شاهد، تربیت مدرس، خوارزمی و تهران و در زمینه طرحهای پژوهشی، دانشگاههای شاهد و تربیت مدرس نسبت به سایر دانشگاههای مورد مطالعه در رتبههای بهتری جای گرفتهاند.
نتیجهگیری: نتایج نشان میدهد رتبه هر یک از گروههای علم اطلاعات و دانششناسی دانشگاههای تهران در هر کدام از شاخصهای چندگانه موردنظر با یکدیگر متفاوت بوده است. باوجوداین، محاسبه رتبه بهرهوری پژوهشی این گروهها، بر اساس میانگین کل رتبهای مجموعه شاخصهای چندگانه، دانشگاه شاهد را در رتبه نخست قرار میدهد و دانشگاههای تربیت مدرس، خوارزمی، تهران، علوم پزشکی ایران، شهید بهشتی، الزهرا، علامه، علوم پزشکی شهید بهشتی و علوم پزشکی تهران، بهترتیب در رتبههای بعدی قرار میگیرند. از آنجاکه عملکرد پژوهشی گروههای آموزشی با تعداد کل جمعیت اعضای هیئت علمی آنها در ارتباط مستقیم است، برای گروههای آموزشی کمجمعیتتر نیز امکان کسب رتبههای بهتر در زمینه بهرهوری پژوهشی فراهم شده است.