خلاصة:
اولین کنفرانس آموزش و تحقیق حقوق بینالملل در آسیا در روزهای 30 و 31 ژولای 2001 (8 و 9 مرداد 1380) به همت «انجمن حقوق بینالملل سنگاپور» و «بنیاد توسعه حقوق بینالملل در آسیا» در سنگاپور برگزار گردید. در این کنفرانس که 61 نفر از استادان و محققان آسیایی حضور داشتند در پنج اجلاس کاری عناوین زیر مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت:
1. گرایشهای بینالمللی مؤثر بر آموزش و تحقیق حقوق بینالملل در آسیا<br /> 2. جهانی شدن و غلبه سرمایهداری: جایگاه آسیا و جهتگیریهای نظری 3. رابطه میان تکنولوژی و آموزش و تحقیق حقوق بینالملل 4. روند جهانی شدن در حقوق بینالملل مدرن و فرآیند شکلگیری جامعه مدنی بینالمللی 5. برنامه واحد آموزشی حقوق بینالملل برای آسیای جدید. این کنفرانس با ارائه گزارش مخبر اجلاس و ارائه طرحی برای آینده پایان یافت.
ملخص الجهاز:
به لحاظ نوع ساختار جدای از کشورهای چین ، سری لانکا، سنگاپورو ویتنام که نهادهای آموزشی و تحقیقاتی حقوقی موجود در آنجا صرفا دولتی هستند در بیشتر کشورهای آسیایی در کنار مر ا کز دولتی ، مؤسسات خصوصی نیز در امر آموزش و تحقیق حقوق بین الملل فعال هستند، گواینکه غالبا سطح کیفی مؤسسات دولتی بالاتر از مؤسسات خصوصی ارزیابی شده است .
در کشورهای سنگاپور، چین ، هنگ کنگ ، فیلیپین ، هند، تایلند، ژاپن و پا کستان دستیابی به مجموعه های حقوق بین الملل در سطحی عالی و خوب گزارش داده شده و در برخی دیگر مثال ایران ، مالزی ، نپال ، ویتنام و بنگلادش میزان این منابع و مجموعه ها در سطحی رضایت بخش یا پایین بوده است .
در برخی کشورهای آسیایی از جمله هند، پا کستان ، فیلیپین ، سنگاپور و سری لانکا فقط زبان انگلیسی برای آموزش حقوق بین الملل استفاده می شود و در بعضی دیگر مثل چین ، اندونزی ، ایران ، ژاپن ، تایلند، کره جنوبی و ویتنام زبان بومی زبان آموزش حقوق بین الملل است ، در حالی که در بنگلادش ، هنگ کنگ ، مالزی و نپال حقوق بین الملل به زبانهای انگلیسی و بومی آموزش داده می شود.
پروفسور «چیمنی» ابتدا به بررسی دیدگاه سنتی عصر استعمار در قالب آموزش حقوق بین الملل در آسیا و به ویژه هند نظر افکند و سپس با انگشت نهادن بر پیشرفتهای اخیر نشان داد که میان تحقیق و آموزش حقوق بین الملل رابطه ای دیالکتیک وجود دارد.