خلاصة:
شوراها به عنوان یکی از مباحث بنیادی و از ریشهدارترین روشهای مدیریتی است که دموکراسی و مشارکت همه شهروندان را تضمین مینماید. تمرکز قدرت در حاکمیت مرکزی و کمتوجهی به مدیریتهای محلی و همچنین فقدان تنظیم ساختار مناسب قدرت در دستگاههای دولتی، خصوصا در حوزه مدیریت شهری مهمترین علت مشکلات شهری و توسعه اجتماعی است که ضعفها و کمبودهای این امر در پدیدههای گوناگون ظهور و بروز پیدا میکند. شوراها حلقههای واسط میان جامعه مدنی و دولت هستند و میتوانند نقشی موثر در فرآیند توسعه و مشارکت شهروندی داشته باشند. نتایج نشان میدهد که در صورت بهرهبرداری از همه توان و ظرفیتهای قانونی و محلی و نیز کاهش چالشها، شوراها میتوانند نقش موثرتری در روند توسعه سیاسی ایفا کنند. در راستای حل مشکلات موجود، توسعه سیاسی و مدیریت بهینه شهری یک اصلاح اصولی با مشارکت شهروندان میتواند راهگشا باشد. تحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی درصدد آن است که تاثیر شوراهای اسلامی را در فرآیند توسعه سیاسی جمهوری اسلامی ایران بررسی کند.
The councils are one of the fundamental issues and the most radical management methods that guarantee democracy and the participation of all citizens. The focus of power in the central sovereignty and the lack of attention to local management as well as the lack of proper regulation of the power structure in state apparatuses, especially in the field of urban management, should be considered as the most important cause of urban problems and social development. Its weaknesses and deficiencies in various phenomena It will emerge. With regard to the fact that councils are the interface between civil society and government and can play an effective role in the development process, the results show that the role of city councils in the political development of the country is not very efficient, There is no decent development in all areas, and the councils do not have much to do with political development. A structural structural reform can be used to solve existing problems and to develop political and optimal urban and regional management. The present study, using a descriptive-analytical method, aims to examine the effect of Islamic councils in the process of political development of the Islamic Republic of Iran.
ملخص الجهاز:
با ایجاد نهادهای محلی و واگذاری امور منطقه ای به مردم در قالب شوراها یا نهادهای مشارکتی دیگر میتوان از حجم بورکراسی در سـطح جامعه کم کرد(طاهری، ٧٥: ٣٧) و اینک پس از گذشت حدود بیست سـال از تشـکیل شورای اسلامی شهر و روستا و تجربیات به دست آمده از آن ، این پرسش در مقابـل مـا قرار دارد که تشکیل این نهادها و نقش آن تا چه اندازه در توسعه سیاسـی کشـور مـوثر بوده است ؟ ٢.
توسعه سیاسـی(political developement) کـه غالبـاً در گفتمان رایج امروز ایران مترادف با افزایش مشارکت مردمی فهمیده می شـود، مفهـومی پیچیده و چند وجهی است و بین نظریه پردازان مختلـف در مـورد تعریـف و شاخصـه های توسعه سیاسی اختلاف نظر وجـود دارد یکـی از مکاتـب ریشـه دار در مطالعـات توسعه ، نظریه نهادگرائی می باشـد کـه براسـاس آن زمـانی یـک جامعـه توسـعه یافتـه محسوب می شود که درباره هرنیازی، نهادی برای پاسخ -گویی و تـأمین آن نیـاز ایجـاد شده باشد.
توسعه شوراهای شهر میتوانند موجـب گسـترش نهادهـای غیـر دولتی، افزایش مشارکت مردم در اداره امور خـود و پاسـخگوی نهـاد مـدیریت شـهری باشند(ازکیا، ١٣٨٤: ٢٦) براساس این دیدگاه قانون اساسی جمهوری اسلامی طی اصـول متعدد نهادهای گوناگونی برای مشارکت مردم در تصمیمات کشوری و محلی و نظارت مردمی بر نهادهای ایران و نیز راهکاری برای پیگیری و حل مشکلات مـردم در ارتبـاط با این دستگاهها تأسیس نموده است .