خلاصة:
مقاله حاضر در صدد این است تا بر روی خلق و تولید گفتمان های ارتباطات انسانی در خانواده متمرکز گردد. بنابراین با مورد مداقه قرار دادن عناصر شکل گیری رویکردهای معاصر جامعه شناسی و تمرکز بر آنها ، فرآیند شکل گیری ، خلق و تولید دانش (معرفت) گفتمان های ارتباطات خانواده را مورد بررسی قرار می دهد. توجه به ابعاد مکان و زمان برای تبیین تولید گفتمان ها که از مهمترین ابعاد رویکردهای تلفیقی جامعه شناسی معاصر (یا رویکرد رابطه ای) می باشند . تحلیل در ابعادی بیشتر از تحلیل در فضای علّی. توجه به کل (هم سطوح خرد و سطوح کلان). بیحرکتی به سوی تعمیم. و استفاده از نظریه آشفتگی برای توضیح امور تکرار شونده، از مختصات این تحلیل میباشد. در این پژوهش از روش تئوری زمینه ای استفاده شده است. برای تحلیل دادههای جمعآوری شده از خانوادههای مناطق 22گانه تهران از روش تحلیل کمی دادهها (تحلیل عاملی ) برای دستهبندی و تایید مقولهسازیها و ساختن قضایای تئوری زمینهای استفاده گردیده است. فرآیند تولیدگفتمان های ارتباطات انسانی خانواده شامل مراحل: اصل جاری شدن گفتمان ها. خروج از انتزاع (سخن بر سر خط). ایجاد آئین های الزام آور (سخن بر سر قرائت) . و ایجاد ساختارهای میانجی (سخن بر سر مبادله) می باشد. در این مقاله سعی شده است تا بر روی گفتمان های ارتباطی خانواده متمرکز شود.
ملخص الجهاز:
گفتمان های دانش در ارتباطات انسانی خانواده 1 بنیتا سالک آزاد 2 باقر ساروخانی چکیده مقاله حاضر در صدد این است تا بر روی خلق و تولید گفتمـان هـای ارتباطـات انسـانی در خـانواده متمرکز گردد.
»(ریتزر، ١٣٨٤: ٧٠٤) و این نیز مهم است که بدانیم که اجتماعی شـدن بلکـه نـه تنهـا مرتبـا در ارتبـاط رو در رو و رخدادهای آن دچار تغییر و بازتغییر میشود ، بلکه فرد فرا میگیرد که از منابع دیگری نیز در جامعه بـرای کنش های ارتباطی خود استفاده نماید.
»(ریتزر، ١٣٨٤: ٧٠٤) به زعم فوکو، هریک از این رخدادها را بایستی مستقل از یکدیگر درنظر گرفت و برای هر یـک ماهیت جداگانه قائل شد: « یکی از آنها اصل ناپیوستگی است :[] با گشتن در جهان و درتنیدن پیونـد بـه همه ی صور و رویدادهای آن نباید خیال کنیم که چیزی گفته نشده و اندیشیده نشده وجود دارد کـه حـالا دیگر باید بدان پرداخت و بدان اندیشید.
طبق یک فرضیه روانشناختی « افراد جوان تر در مقایسـه بـا افـراد پیرتـر بـا سرعت بیشتری اطلاعات بصری را پردازش مینمایند» (شـومیکر، ١٣٨٧: ١٧٢) ، امـا نمـیتـوان نادیـده انگاشت که پیران نیز با توجه به مدلها و چهارچوبهای ذهنی از قبل شکل گرفته ( یا بـه عبـارت فوکـو گفتمانهای محدودیت آور گذشته و یا به نظر گیدنز عملکردهای اجتماعی تکرار شونده) شروع به قضاوت و مدلسازی برای رخداد جدید مینمایند.
همچنین این مرحله همان بیرونیسازی فرآیند SECI است : «بیرونیسازیکردن» فرآیند SECI : بر وضوح معرفت تلویحی و ترجمه آن بـه شـکل هـایی کـه بتواند توسط دیگران فهمیدهشود، تأکید میکند.