ملخص الجهاز:
"سخنی درباره نمایش«ارکستر زنان آشویتس» بر اساس فیلمنامه آرتور میلر، ترجمه محمود حسینیزاد نباید از یاد برد عطاء الله کوپال کارگردان:آتیلا پسیانی بازیگران:مریم کاظمی-فاطمه نقوی-حسین عاطفی کاری از گروه تئاتر«بازی» محل اجرا:خانه نمایش-دی ماه 1368 آرتور میلر، نمایشنامهنویس امریکایی در سال 1915 یک سال پس از آغاز جنگ جهانی اول در نیویورک به دنیا آمد.
آنها هر روز هزاران نفر را با نوای موسیقی تا کورهها بدرقه میکردند تا خود بتوانند به زندگی رقت بارشان ادامه دهند و گاهی حتی بر سر ادامه این کار نفرتانگیز درگیر میشدند: -«اینجا مسئله مرگ و زندگی است.
روابط بین کاراکتر به گونهای چشمگیر، در اماتیک و به دور از هر گونه تصنع است، آنچنان که گویی انسان خود در میان کاراکترها و در فضای اردوگاه حضور دارد و از نزدیک شاهد همه این وقایع است.
اگر هنگام انتخاب اشخاص بازی از میان شخصیتهای متعدد فیلمنامه میلر، افرادی نظیر خانم ماندل مدیره اردوگاه، یا شموئل مسئول ب رق اردوگاه که خود یک پارتیزان (1)-در اردوگاههای آلمان نازی، کاپو به اسیری اتلاق میشد که خود نقش مراقبت از سایر زندانیان را بر عهده داشت.
بوده است و خبرها را به فاینا میرساند، به اجرا اضافه میشدند، مسلما فضای صحنه، نمایشیتر میشد و کاپو دیگر نقشی دوگانه بر عهده نمیگرفت که هم برای زندانیان خبر بیاورد، که مثلا«متفقین در فرانسه پیاده شدهاند.
نکته قابل ذکر دیگر در مورد اجرای ارکستر زنان آشویتس، ریتم کند نمایش در مقایسه با ریتم تند فیلمنامه میلر است."