خلاصة:
خدواند زیباست و زیبایی را دوست دارد و در قرآن کریم به آراستگی ظاهری آسمان و زمین، آراستگی باطنی آخرت، آراستگی طبیعی زنان و آراستگی بدنی اشاره کرده است پس باید به آراستگی بهترین مخلوقش انسان هم متذکر شده باشد. با جمع آوری آیات در موضوع آراستگی و روایاتی که لفظ «تجمل» و مشتقاتش در آن ها به کار رفته است، به این نتیجه رسیده ایم که آراستگی متناسب با شئون انسانی از گزینه های مورد تاکید آموزه های دینی است و شایسته است مسلمانان با حفظ این شئون به آن توجه کنند. نگارنده در این پژوهش آراستگی در انسان را به سه نوع ظاهری، بدنی، باطنی تقسیم کرده و سپس به بیان مصادیق آنها پرداخته است. در ادامه تجمل گرایی افراطی و تجمل پرستی مذمت شده و آیات قرآن و روایات در این باره احصاء و تبیین شده است. در پایان اعتدال و میانه روی درانتخاب و استفاده از لباس زیبا و متناسب، به کار بردن انواع عطرها و بوهای خوش توصیه شده است. طبعا معیار آراستگی دینی دور بودن از اسراف و تبعات سوء اجتماعی خواهد بود. البته مصادیق آراستگی باطنی که ایمان و تقوا است و بی تردید تاثیر مهم در زندگی دارد مطرح شده است. نتیجه این پژوهش عیان ساختن توجه قرآن و حدیث به تجمل مشروع است.
ملخص الجهاز:
فرهنگ «آراستگی» در قرآن و روایات با تاکید بر واژه «تجمُّل» علی غضنفری لاله خوشدونی فراهانی (تاریخ دریافت: 15/3/97؛ تاریخ پذیرش: 19/3/98) چکیده خدواند زیباست و زیبایی را دوست دارد و در قرآن کریم به آراستگی ظاهری آسمان و زمین، آراستگی باطنی آخرت، آراستگی طبیعی زنان و آراستگی بدنی اشاره کردهاست پس باید به آراستگی بهترین مخلوقش انسان هم متذکر شده باشد.
خدواند زیباست و زیبایی را دوست دارد و به آسمان و زمین آراستگی ظاهری، به آخرت آراستگی باطنی، به زنان آراستگی طبیعی بخشیده و در قرآن نیرومندی را از آراستگی بدنی دانستهاست پس شایسته است که زینت و آراستگی در بهترین مخلوقش انسان متناسب با شئون انسانی از گزینههای مورد تاکید آموزههای دینی باشد و شایسته است مسلمانان با حفظ این شئون به آن توجه کنند.
در روایات هم لباس به عنوان زینت و ابزار آراستن ذکر شده است: - در دعا برای پوشیدن لباس جدید امام علی (ع) فرمودند: حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ نَاتَانَةَ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ يَزِيدَ النَّوْفَلِيِّ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُسْلِمٍ السَّكُونِيِّ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ عَلَّمَنِي رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا لَبِسْتُ ثَوْباً جَدِيداً أَنْ أَقُولَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي كَسَانِي مِنَ الرِّيَاشِ مَا أَتَجَمَّلُ بِهِ فِي النَّاسِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهَا ثِيَابَ بَرَكَةٍ أَسْعَى فِيهَا بِمَرْضَاتِكَ وَ أَعْمُرُ فِيهَا مَسَاجِدَكَ فَإِنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِكَ لَمْ يَتَقَمَّصْهُ حَتَّى يُغْفَرَ لَه.