خلاصة:
مرگ و یاد آن امری پوچ و ناگوار نیست، بلکه خود یکی از امور معنا بخش به زندگی و هستی می باشد. حال سوال این است که از منظر قران کریم یاد مرگ چه تاثیری در معنا بخشیدن به زندگی دارد. بررسی تحلیلی توصیفی این امر حاکی از آن است که یاد مرگ، و درک ماهیت آن، موقتی بودن زندگی دنیا را پر معنا ساخته و آدمی را به سوی اتخاذ اهداف و امور متعالی جهت معنا بخشیدن به زندگی خویش سوق میدهد. مضاف بر آن، ثمرات انکارناپذیری یاد کرد مرگ موجب افزایش کیفیت و بهبود معنای زندگی خواهد شد.
Death is not a trivial matter , but it is a part of the meaning of life
and existence . The question now is , how does it affect the meaning
of life in the meaning of the Holy Qur ' an ? The descriptive analytic
study suggests that the memory of death , and the understanding
of its nature , makes the life of the world meaningful and
pushes people towards the adoption of transcendental goals for
meaning in their lives . Moreover , it teaches undeniable fruits
. that death will increase quality and improve the meaning of life
ملخص الجهاز:
بر اين اساس قرآن نيز در باب معني زندگي، بر هدفداري جهان هستي تكيه ميكند چرا كه همانطور كه بيان شد نميتواند معنا را جدا از متن و زمينه مورد بررسي قرار داد از اين رو « خود زندگي و اجزاي آن، نميتواند مطلوب و مقصود نهايي باشد و معناي زندگي، امري متعالي است كه در قلمروي بيرون از فرآيند زندگي حاصل ميآيد و زندگي تنها زمينه و ابزاري براي رسيدن به آن است و مطلوب نهايي همان امري است كه به زندكي معنا ميدهد.
(قرائتي، 1374: 1/ 75) اگر هدف از خلقت انسان از منظر قرآن، پرورش، فلاح و به عبارت ديگر انسان كامل شدن است و از نگاهي ديگر رستگاري، به كمال رسيدن و به سوي خدا رفتن است، پس تفاوت اساسي بين نگاه ديني و غيرديتي به اين موضوع وجود دارد؛ زيرا در نگاه غيرديني، اهداف انساني از پيش تعريف شده نيست و حدود و ثغور معاني از قبل معين نشده است و اين انسان است كه هدف خود را تعريف نموده و با انديشه و برنامه به زندگي خود معنا ميبخشد؛ اما در نگاه دين، اهدافي براي انسان معين شده و انسان تنها در راستاي آن اهداف، ميتواند زندگي معنادار داشته باشد و تنها اگر به سوي چنين تعالي حركت كند، زندگياش معنادار، قابل تحمل، ارزش دار ميشود والا به هر چيز ديگري به عنوان هدف نگاه كند و به هر چيز متوسل ميشود كه او را از خدا دور كند، زندگياش خلا معنا پيدا كرده و نتيجه آن بيهدف و بيمعنا خواهد بود.