خلاصة:
نواحی شهری مراکز اصلی رشد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در هر کشوری هستند و خود را بهعنوان جذابترین نقاط برای ایجاد ثروت، کار، خلاقیت و نوآوری اثبات کردهاند؛ اما درعینحال، این نواحی با چالشهای مهمی نیز در زمینههای تخریب فیزیکی و محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی، بیکاری، کمبود مسکن، ترافیک و حاشیهنشینی روبرو هستند که این مشکلات کیفیت زندگی شهری را بهشدت کاهش میدهند. بااینوجود سیاستگذاران و برنامه ریزان در سطوح بینالمللی و ملی بر قابلیت شهرها برای بهبود کیفیت زندگی انسانها تأکید دارند. این امر سبب شده است که مقایسه کیفیت زندگی شهری در شهرها بهمنظور بررسی عدالت شهری اهمیت دوچندانی پیدا کند که در تحقیقات گذشته کمتر به آن توجه شده است؛ بنابراین، پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی سعی بر آن داشته است که چگونگی اثرگذاری عوامل خدماتی و زیرساختی شهری که بهعنوان کیفیت زندگی عینی شناخته میشوند بر کیفیت زندگی ذهنی شهروندان را موردبررسی قرار دهد. برای رسیدن به این هدف، شاخصهای مسکن، تأسیسات و تجهیزات شهری، حملونقل شهری، اقتصادی، آموزش، تفریحات، سلامت و بهداشت، ایمنی و امنیت بهعنوان متغیرهای مستقل تحقیق و شاخص کیفیت زندگی ذهنی (رضایتمندی) بهعنوان متغیر وابسته تحقیق در قالب مدل مفهومی تحقیق انتخاب شدند. سپس بر مبنای این شاخصها پرسشنامهای 72 سؤالی تبیین و طراحی شد در محلات رینگ مرکزی همدان توزیع شد. سپس دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS 19 و روش آماری رگرسیون خطی چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که با توجه به مرکزیت و هسته تجاری بودن رینگ مرکزی در شهر همدان، اثرگذاری عامل اقتصاد و اشتغال بر کیفیت زندگی ذهنی شهروندان بهطور معناداری از دیگر عوامل استخراجشده تحقیق بیشتر و قابلتوجهتر است.
Urban areas are the main centers of economic, social and political growth in any country and have proven themselves to be the most attractive places for wealth, work, creativity and innovation. But at the same time, these areas also face significant challenges in the areas of physical and environmental degradation, social deprivation, insecurity, unemployment, housing shortages, traffic, and marginalization that greatly reduce the quality of urban life. However, policymakers and planners at international and national levels emphasize cities' ability to improve the quality of human life. This has made comparisons of the quality of urban life in cities more important to the study of urban justice that has received less attention in past research. Therefore, the present study, with a descriptive-analytical method, has attempted to analyze how urban perceptions of urban quality of life are compared with their residents' perceptions with a comparative approach. To this end, indicators of housing, utilities, urban transport, economic, education, recreation, health, safety and security, and overall life satisfaction were selected as research measures. Then, based on these indices, a 72-question questionnaire was designed and distributed in the central ring neighborhoods of Hamadan. Data were then compared using SPSS 19 and GIS software. The results showed that there is a significant difference between the quality of objective and subjective life in the study areas.
ملخص الجهاز:
بررسي چگونگي اثرگذاري خدمات و زيرساخت هاي شهري بر کيفيت زندگي ذهني شهروندان در رينگ اول شهر همدان عبدالرضا اماني *، مجيد شمس **، عباس ملک حسيني *** تاريخ دريافت مقاله : ٩٨/١٢/١٣ تاريخ پذيرش مقاله : ٩٩/٤/٢٤ چکيده نواحي شهري مراکز اصلي رشد اقتصادي ، اجتماعي و سياسي در هر کشوري هستند و خود را به عنوان جذاب ترين نقاط براي ايجاد ثروت ، کار، خلاقيت و نوآوري اثبات کرده اند؛ اما درعين حال ، اين نواحي با چالش هاي مهمي نيز در زمينـه هـاي تخريـب فيزيکـي و محيطـي ، محروميـت اجتماعي ، ناامني ، بيکاري ، کمبود مسکن ، ترافيک و حاشيه نشيني روبرو هستند که اين مشکلات کيفيت زنـدگي شـهري را بـه شـدت کـاهش مي دهند.
(به تصویر صفحه رجوع شود) تصوير ٢- نمودار اجزاء کيفيت زندگي (٢٠٠٠ ,Kemp &Mitchell ) جمع بندي و نتيجه گيري از چارچوب اقدام در مقايسه و تفسير شاخص هاي ذهني بر اساس داده هاي عينـي و بـالعکس بـر اسـاس گزينـه اول انتخاب شده در اين مطالعه شاخص هاي عيني و ذهني هرکدام به صورت جداگانه در فرايند تحليل هاي کمي وارد خواهند شد و مورد آزمون قرار خواهند گرفت .
جدول ٤- رابطه عوامل عيني خدمات و زيربنايي شهري بر کيفيت زندگي ذهني شهروندان در رينگ اول شهر همدان (به تصویر صفحه رجوع شود) همان طور که در جدول () مشخص است بر اساس ميزان سطح معني داري (P-Value) شاخص هاي محيط زيست و فضاي سبز، امکانات و خدمات شهري ، اشتغال و اقتصاد، مسکن و حمل ونقل شهري کوچک تر از ٠/٠٥ مي باشد.