خلاصة:
روشهای متفاوتی برای ریکاوری مطلوبتر پس از فعالیت ورزشی پیشنهاد شده است که یکی از آنها گوش دادن به موسیقی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر موسیقی پس از فعالیت فزاینده بر تغییرات لاکتات خون، فشارخون و ضربان قلب پسران کاراتهکا بود. هشت نفر پسر سالم (میانگین سن 1/3±26/20 سال و قد 7/4±1/170 سانتی متر و وزن 24/10+1/80 کیلوگرم) شرکت کردند. آزمودنیها در دو جلسه (پیشآزمون و پسآزمون) با فاصله زمانی یک هفته، فعالیت فزاینده (آزمون بروس) تا حد واماندگی را انجام دادند. شرکت کنندگان در پیشآزمون بدون موسیقی و در پسآزمون با موسیقی ریکاوری شدند. لاکتات خون، فشارخون و ضربان قلب آزمودنیها قبل از فعالیت و بلا فاصله بعد از فعالیت و در دقایق 5 و 15 ریکاوری اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معنی داری آزمونها (05/0 p). به طورکلی یافتهها نشان داد، گوش دادن به موسیقی بعد از فعالیت فزاینده (واماندگی) تفاوت قابل ملاحظهای در مقادیر لاکتات، ضربان قلب و فشارخون ایجاد نمیکند.
Different ways have been suggested for better recovery after exercise, one of which is listening to music. The
purpose of this study was to investigate the effect of music after increased activity on blood lactate, blood
pressure and heart rate variations in karataka boys. Eight healthy male subjects (mean age 20.26 ± 3.1 years,
height 170.1 ± 4.7 cm, weight 80.1 + 10.24 kg) participated. Subjects performed incremental activity (Bruce test)
to exhaustion in two sessions (pre-test and post-test) with one-week interval. Participants in the pre-test without
music and in the post-test recovered with music. Blood lactate, blood pressure, and heart rate were measured
before and immediately after exercise and at 5 and 15 minutes of recovery. Data analysis was done by repeated
measures ANOVA and Bonferroni post hoc test. Significance level of tests was considered (p <0.05). The
findings showed that listening to music significantly changed blood lactate (p = 0.22), heart rate (p = 0.49) and
systolic blood pressure (p = 0.87) and diastolic (p = 0.07). (P = 0.0) in none of the pre-test and post-test stages (p
<0.05). Overall, the findings showed that listening to music after increased activity (fatigue) did not significantly
alter lactate, heart rate and blood pressure.
ملخص الجهاز:
جدول 2: نتایج آزمون ماخلی جهت بررسی کرویت و گرینها وس گیسر جهت بررسی تاثیر متغیر ها (تعداد= 8 نفر) (به تصویر صفحه ر جوع شود) با توجه به نتایج آزمون ماخلی که نشان دهنده میزان معنی داری متغیرهای زمان و اثر تعاملی زمان و موسیقی که بیشتر از 05/0 میباشد، میتوان بیان داشت که کرویت برای هر دو مدل برقرار است و لذا نتایج در صورت کرویت مورد ارزیابی قرار گرفت که بر این اساس آزمون گرینها وس گیسر نشان دهنده آن بود که تنها زمان اندازه گیری در تغییرات لاکتات موثر بوده است (000/0=p) و تفاوت بارزی بین مقادیر لاکتات اندازه گیری شده در زمانها ی متفاوت بین دو پروتکل با و بدون موسیقی وجود نداشت (05/0p>).
از این رو نتایج پژوهش حاضر نشان داد که گوش دادن به موسیقی در دوره ریکاوری پس از فعالیت فزاینده بر سطوح لاکتات خون پسران کاراته کار اثر معناداری ندارد.
این تحقیق نشان داد موسیقی تند در دوره ریکاوری و بلا فاصله پس از فعالیت ورزشی وامانده ساز موجب افزایش معنی دار میزان ضربان قلب شرکت کنندگان شد.
گزارش ساویتا و همکاران (2010) گوش دادن به هر دو نوع موسیقی تند و آرام در دوره ریکاوری پس از فعالیت ورزشی وامانده ساز موجب کاهش معنادار ضربان قلب و شاخص درک فشار آزمودنی های جوان شد.
در همین راستا، نیکبخت و همکاران (2012) گزارش کردن گوش دادن به موسیقی موجب کاهش معنادار ضربان قلب و فشار خون سیستولیک در دوره ریکاوری پس از یک جلسه فعالیت ورزشی شدید وامانده ساز میشود.
نتایج بدست آمده پژوهش نشان داد که گوش دادن به موسیقی در دوره ریکاوری تفاوت معنی داری در ضربان قلب و فشار خون آزمودنی ها داشت.