ملخص الجهاز:
"به عقیده نگارنده باتوجه به مسألهء نیاز مبرم به مصالح ساختمانی،لازم است که این زمینها را ابتدا بهعنوان معدن شن و ماسه مورد بهرهبرداری قرار دهیم و به این طریق درآمد سرشاری از آن به دست آوریم و سپس با اقداماتی که ذکر خواهد شد،آن را به زمین زراعتی و غیره تبدیل کرده، مجددا از آن استفاده کنیم.
نگارنده معتقد است که میتوان این ریگزارها را(پس از استخراج شن و ماسه برای مصارف صنعتی)،با هزینهء کمآباد کرده و به منظور کشاورزی مورد بهرهبرداری قرار داد،طوری که در بسیاری از نقاط، بهویژه در مناطقی که در انتهای دشت،زمینهای کویری واقع شدهاند، از بهترین و مناسبترین زمینهای آن منطقه به حساب آید زیرا: -مهمترین مسأله در مناطق خشک،مسألهء کمبود آب است،بنابراین هرچه زمین مزروعی به رودخانه یا محل پخش آب(در اول دشت) نزدیکتر باشد،آب کمتری در طول راه(از دهانهء رودخانه تا مزرعه)هدر میرود.
در دشتهایی از مناطق خشک،نظیر کرج،و رامین و گرمسار که رود دایمی دارند و سطح وسیعی از زمینهای منطقه از این رودها مشروب میشوند کویر در انتهای دشت،واقع شده است،فاصلهء رودخانه تا کویر نسبة زیاد است،بهطوری که اگر قرار باشد برایآباد کردن کویر یا زمینهای حواشی آن،از آب رودخانه استفاده شود،مقدار زیادی آب در طول راه تلف میشود و یا حتی امکان دارد در مواقعی چون فصل تابستان، اصلا آب به آنجا نرسد،در حالی که ریگزارهایآباد شده،درست سر آب و یا در حداقل فاصله با آن واقع شده است.
راهآباد کردن ریگزارها: گفتیم بهتر است که اول این زمینها بهعنوان معدن شن و ماسه در صنایع و غیره مورد استفاده قرار گیرند و آنگاه را برای کشاورزی آباد کنیم."