خلاصة:
یکی از موضوعات با اهمیت که اندیشه عارف بزرگی چون مولانا را به خود مشغول
کرده است، مساله بلایا و درد و رنج حاصل از آن است. مولانا در مثنوی به موضوع بلایا
در مفاهیم متفاوت و از زوایای گوناگون، پرداخته است. در منظومه فکری مولوی» بلایا
از نظر ریشه و علت مبتلا شدنء هر کدام دارای پیامدها و عواقبی است که منشا تعلیم و
تادیب انسان است. بلایا به مثابه آزمایش مژمن» خاص اولیاء حق و پیامبران است و بلا
به مثابه عذاب الهی و در نتیجه تنبیه و آگاهانیدن انسان، خاص کافران و نافرمانان. در این
جستار نویسنده به تبیین موضوع بلا مثابه عذاب الهی در مثنوی مولوی و شواهد آن در
قرآن کریم میپردازد. نویسنده کوشیده است حکمت تاریخ را در اندیشه مولانا و قرآن و
احادیث برای مخاطبان خود بیان کند.
نتیجهگیری این مقاله میتواند به ما کمک کند تا از دریچهای دیگر به بیماری کرونا که
بلای قرن حاضر است نگاه کنیم.
ملخص الجهاز:
حکمت تاريخ در قران کريم و مثنوي مولوي با تکيه بر موضوع بلايا زهره وفايي فرد١ چکيده : يکي از موضوعات با اهميت که انديشــه عارف بزرگي چون مولانا را به خود مشــغول کرده است ، مسأله بلايا و درد و رنج حاصل از آن است .
مولانا نيز به شيوه قرآن با استفاده از تاريخ و سرگذشت تلخ وبلاها و مصيبتهايي که بر سر اقوام يا اشخاصي که با خداوند يا پيامبران او به ستيز برخاسته اند، به ما ياد آور مي شود که انسانها در هر دوره ، هر اندازه پيشرفت و دانش و قدرتي که دارند ، بياد بياورند سرگذشت پيشينياني را که از قدرتي که خداوند به آنها عطا فرموده است ، مغرور کشته و کبر ورزيدند و عذاب الهي به شکل بلايي آسماني بر آنان نازل شد.
چشم سختش اشکها باران کند منکران را درد ، الله خوان کند جو دم مردان نپذرفتي زمرد وحي حق را هين پذيرا شو ز درد باد گويد پيکم از شاه بشر گه خبر خيرم آورم گه شوم و شر (دفتر ششم همان - ٤٧٠٥-٤٧٠٣) در پايان اين داســتان مولانا متذکر مي شــود که آدمي گاهي از قدرت و مکنت بي دين مي شود و چنين انساني بهتر است در بلا کشته شود.