خلاصة:
در این پژوهش به بررسی تاثیر خصوصیسازی مدارس و مدیریت آن بر کیفیت آموزش در ایران پرداختهایم. این پژوهش، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، علی – مقایسهای است. جامعه آماری این پژوهش مدارس دولتی و غیر دولتی در سطح شهرستان بوکان میباشد که به صورت تصادفی 5 مدرسه دولتی و 5 مدرسه غیردولتی انتخاب شدند. به منظور بررسی کیفیت آموزش به میانگین نمرات دانش آموزان این مدارس ملاک قرار گرفت که نتایج حاصل از پژوهش نشان داد بین خصوصیسازی و کیفیت آموزشی در صورت نبود مدیریتی کارآمد رابطه ای معکوس و جود دارد و خصوصیسازی موجب کاهش کیفیت آموزشی و تبدیل این مدارس به یک بنگاه اقتصادی شده است، ولی در صورت وجود مدیریتی کارا و اثر بخش در این مدارس میتوان موجب حس رقابت و افزایش کیفیت آموزشی در این مدارس شد.
In this study, we investigate the effect of school privatization and its management on the quality of education in Iran. This research is applied in terms of purpose and causal-comparative in terms of method. The statistical population of this study is governmental and non-governmental schools in Buchan city that 5 public and 5 non-governmental schools were randomly selected. In order to evaluate the quality of education, the average scores of students in these schools were used as a criterion. The results showed that there is an inverse relationship between privatization and educational quality in the absence of efficient management and privatization reduces educational quality and turns these schools into It has become an economic enterprise, but if there is efficient and effective management in these schools, it can lead to a sense of competition and increase the quality of education in these schools.
ملخص الجهاز:
خصوصیسازی آموزش عمومی، سابقهای قدیمی در ایران دارد و نخستین قانون تأسیس مدارس خصوصی مربوط به ۱۳۳۵ است و تا سال تقریبا ۴۱ و ۴۲ با شیبی تند گسترش پیدا کرد به طوری که در اواخر دهه ۴۰ چیزی حدود ۱۰-۱۱ درصد دانشآموزان کشور در این مدارس درس میخواندند(همان).
رشد روزافزون جمعیت و تقاضای فزاینده برای آموزش و ارتقای کیفیت و کارایی آن از یک سو و محدودیت شدید منابع مالی دولتی و سیر نزولی سهم آموزشوپرورش از درآمد ملّی از سوی دیگر، منجر به عدم تعادل میان ظرفیت امکاناتی آموزشوپرورش در مقابل انتظارات متعدد و متنوع جامعه شده است و برطبق نظریات اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد و سرمایه انسانی، ضرورت واگذاری ارائه خدمات در این حوزه به بخش خصوصی را موجب میگردد.
رشد روزافزون جمعیت و تقاضای فزاینده برای آموزش و ارتقای کیفیت و کارایی آن از یک سو و محدودیت شدید منابع مالی دولتی و سیر نزولی سهم آموزشوپرورش از درآمد ملّی از سوی دیگر، منجر به عدم تعادل میان ظرفیت امکاناتی آموزشوپرورش در مقابل انتظارات متعدد و متنوع جامعه شده است و برطبق نظریات اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد و سرمایه انسانی، ضرورت واگذاری ارائه خدمات در این حوزه به بخش خصوصی را موجب میگردد.
نتیجهگیری با بررسی اسناد و منابع کتابخانهای و همچنین دادههای آماری در مدارس خصوصی و دولتی به این نتیجه رسیدیم که خصوصیسازی آموزش در صورت وجود مدیریت کارآمد میتواند موجب بهبود کیفیت آموزشی شود.