خلاصة:
هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی کارایی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر روی اعتیاد به اینترنت و دشواری-های بین فردی در دانشآموزان دبیرستان در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل با پیگیری یکماهه بود. شرکتکنندگان پژوهش شامل 40 نفر دانشآموزان متوسطه دوم بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ (2005) و پرسشنامه دشواریهای بین فردی نوجوانان انگلس، هیدالگو و مندنز (2005). پس از اجرای پرسشنامهها در بین دانشآموزان، آزمودنیهایی که نمره برش پرسشنامه اعتیاد به یانگ را به دست آوردند، در دو گروه کنترل و آزمایشی بهصورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله درمانی را به مدت هشت جلسه دوساعته به شیوه گروهی دریافت نمودند. پس از اتمام جلسات درمان از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد و بعد از یک ماه آزمون پیگیری انجام گرفت. برای تجزیهوتحلیل آماری دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر استفاده شد. یافتهها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد که نمرات اعتیاد به اینترنت و دشواریهای بین فردی در پسآزمون در گروه آزمایشی بهصورت معناداری کاهش یافت. این نتایج در پیگیری یکماهه نیز تداوم داشت.
Objective: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Internet addiction and interpersonal difficulties in high school students in Tehran. The method of the present study was quasi-experimental with pretest and posttest and control group with one month follow-up. The study participants consisted of 40 students (20 in the experimental group and 20 in the control group) of high school students who were selected by convenience sampling method. The research instruments were Young's Internet Addiction Questionnaire (2005) and Engels, Hidalgo and Mendens (2005) Interpersonal Difficulties Questionnaire. After administering the questionnaires among the students, the subjects who obtained the cut score of the Young Addiction Questionnaire were randomly assigned to the control and experimental groups. The experimental group received therapeutic intervention for eight two-hour sessions in groups. After the treatment sessions, post-test was performed for both groups and after one month, a follow-up test was performed. Analysis of variance with repeated measures was used for statistical analysis of data.Results: The results of data analysis showed that the scores of Internet addiction and interpersonal difficulties in the post-test in the experimental group decreased significantly. These results were followed by a one-month follow-up.
ملخص الجهاز:
gwreoruep(solfecteecdonbdyaryrasncdhoooml isnamcpaldiengmicmeteharoTh-eres,ewrhcoh٢٠١٩٢٠٢٠ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از پرسشنامۀ اعتياد به اينترنت يانگ (IAT) و instruments were Young’s Internet Addiction Questionnaireپرسشنامۀ دشواري هاي بين فردي نوجوانان انگلس ، هيدالگو و مندنز (QIDA).
The results of thedata analysis showed that the scores for Internet addiction and ميدهد که نمرات اعتياد به اينترنت و دشواري هاي بين فردي در پس آزمون در interpersonal difficulties decreased significantly in theگروه آزمايشي به صورت معناداري کاهش يافت .
درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT)، اعتياد به اينترنت ، دشواري هاي بين فردي ، دانش آموز دبيرستان Internet Addiction, Interpersonal Difficulties, High School Student.
Acceptance and Commitment Therapy (ACT) توضيحات بالا و ماهيت مشکلات بين فردي، همچنين اعتياد به اينترنت و ميزان شيوع روبه رشد آن ، پژوهش حاضر به دنبال بررسي کارايي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر کاهش اعتياد به اينترنت و دشواري هاي بين فردي در ميان دانش آموزان پسر شهر تهران و به دنبال آزمون دو فرضيه است : ١.
٢. درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر کاهش دشواري هاي بين فردي در ميان دانش آموزان مؤثر است .
همچنين تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر دشواري هاي بين فردي و اعتياد به اينترنت بررسي شده است .
نتايج آزمون بنفروني براي مقايسه هاي زوجي متوسط نمرات متغيرهاي پژوهش (به تصویر صفحه رجوع شود) به طورکلي ، نتايج روش آماري تحليل واريانس مختلط ساده نشان ميدهد که در پس آزمون و پيگيري، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر کاهش نمرة اعتياد به اينترنت و کاهش نمرة دشواري هاي بين فردي در ميان دانش آموزان مؤثر است .