خلاصة:
وحدت، یکی از آموزههای مهم قرآن کریم و از سفارشهای موکد رسول گرامی اسلام است؛ پیامبر(ص) هم با کلمات روشن بخش و هدایتگر و هم با سیره عملی خود، همواره امت را به اتحاد و همبستگی و دوری از تفرقه و پراکندگی دعوت نموده است و هرگز اجازه بروز اختلاف و تفرقه میان مسلمانان را نداده است. در این مقاله سعی شده است سیره عملی پیامبر(ص) در ایجاد وحدت و اتحاد بین مسلمین، با استفاده از کتب روایی مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. ضرورت ایجاد اتحاد و انسجام در دین مبین اسلام، همواره مورد توجه و از دغدغههای مهم پیامبر اکرم(ص) بوده است و از اتحاد به عنوان مهمترین راهبرد برای جامعه پذیری و امت سازی در آموزههای قرآنی و نبوی یاد شده است.
ملخص الجهاز:
بررسی و مطالعه تاريخ اسلام حاكی از آن است كه اتحاد اسلامی از زمان رسول اعظم در تعاليم دينی، جايگاه ويژهای داشت و از اولين اقداماتی كه رسول گرامی اسلام(ص) پس از تشكيل حكومت اسلامی در شهر مدينه انجام داد و به وسيله آن، آيين آسمانی خود را تقويت كرد، همبستگی مسلمانان در ظاهر و باطن بود.
(جناتي، 1381، ص503) 3- سیره عملی پیامبر اکرم (ص)، برای وحدت بخشی به مسلمانان پيامبر گرامي اسلام با الهام از تعاليم قرآن كريم، مباني نظري و عملي اتحاد امت اسلامي را براساس باورهاي توحيدي و نظام اخوت ايماني و محبت و ايثار در راه خدا، و تعاون و مشاركت در وظايف اجتماعي بنيان گزاري نمود.
رسول اکرم (ص)، نیک میدانست که زدودن یک فکر هزاران ساله که در دماغ هر دو دسته (اربابان و بردگان) رسوخ کرده است، جز از راه ایجاد تحول در طرز فکر جامعه میسر نمیگردد و با وضع یک ماده قانونی بدون ضمانت اجرا از داخل نفس مالک و مملوک، یک نظام طبقاتی ریشه دار را نمیتوان از میان برداشت؛ لذا به هر مناسبتی به گوش هر دو طبقه فرا میخواند که: «اربابان و بردگان برادر یکدیگراند و همه آنها از یک نژاد هستند و منشاء اصلی همگی از همین خاک است و سفید پوستان را بر سیاه پوستان هیچ گونه مزیت طبیعی نیست و بدترین مردم نزد خدا همانا آدم فروشانند.